Karen Brown عروس جوانی ست که در اوایل دهه 20 زندگی، بینایی اش را از دست داد. الان؛ یعنی چهار دهه بعد از این اتفاق او جزء گروهی است که پروژه ی Argus II بر روی آنها تست و آزمایش می شود. این پروژه مربوط به سیستم پروتز شبکیه چشم است و پزشکان امیدوارند که با این اختراع به افرادی که کاملاً کور هستند تا حدی بینایی و روشنایی بخشید.

بیماری Brown رتینیت پیگمانتر (Retinitis Pigmentosa) تشخیص داده شده بود که یک بیماری فاسدکننده چشم است که می تواند باعث اختلال بینایی شدید و یا حتی کوری شود. اولین باری که Brown در خصوص Argus II حرف هایی شنید، فکر می کرد که یک چشم مصنوعی است که قرار است در بدن او کار گذاشته شود اما زمانی که او دکتر چشم پزشک اش را در اوایل سال 2015 میلادی ملاقات کرد، به صورت طنز در خصوص آخرین و جدیدترین تکنولوژی های درمان نابینایی از دکترش سوال کرد.

هنگامی که توضیحات دکتر چشم پزشک را شنید شوکه شد. دکتر برایش توضیح داد که سیستم پروتز شبکیه از یک تراشه تعبیه شده پشت چشم، استفاده می کند تا به کمک پالس های الکترونیکی کوچک، شبکیه را تحریک کند.

پس از اینكه دكتر، وی را برای آزمایش این پروژه واجد شرایط دید؛ Brown سفری به دانشگاه دوک در کارولینای شمالی کرد تا اطلاعاتی در خصوص نمونه پیش ساخته Argus II بدست آورد. عمل جراحی Brown گران بود و با توجه به اینکه تغییرات در حوزه مراقبت های پزشکی امروزه به پایان رسیده است و تا حد قابل توجهی بهبود در این حوزه مشاهده می شود و Brown  شامل برخی بیمه های پژشکی بود اما هنوز هم او 5 هزار دلار برای عمل جراحی اش کم داشت. وی می گوید :«من در این مورد دعا می کردم و افکار و احساسات خودم را در صفحه شخصی ام در فیسبوک می نوشتم.» مدت کوتاهی پس از آن، فرد ناشناسی پولی که او برای عمل جراحی اش نیاز داشت را به او هدیه می دهد و برایش پرداخت می کند. او می گوید:«بسیاری از غریبه ها به من کمک می کردند و من خیلی تحت تاثیر این موضوع قرار گرفتم.»

عمل جراحی Brown  در تاریخ 9 فوریه 2016 در دانشگاه دوک انجام می شود. این عمل جراحی سومین عمل جراحی پروتز شبکیه چشم بود و اولین عمل جراحی بود که دکتر  Brown یعنی آقای دکتر Lejla Vajzovic انجام می دهد. دکتر می گوید:«این باورنکردنی و عجیب است که چطور دستگاهی می تواند جایگزین شبکیه چشم شده و عملکرد خوبی داشته باشد. این دستگاه به افراد نابینا کمک می کند تا تمام بینایی خود را بدست آورند. این یک دست آورد بسیار بزرگ در حوزه فناوری است که می تواند شبکیه چشم را شبیه سازی کند و به فرآیند مغزی اجازه پردازش اطلاعات را بدهد.»

در طول عمل جراحی، یک تراشه که تنها چند میلی متر طول و پوشش داده شده بود با 64 الکترود دیگر در شبکیه چشم کاشته شد؛ یک لایه نازک از بافت که در پشت چشم قرار گرفت. یک عینک آفتابی با یک دوربین مینیاتوری که تصاویر واقعی در لحظه می گیرد و آنها را به واحد پردازش کوچکی که در کل قفسه سینه تعبیه شده است و همانند یک کیف پول است، می فرستد. تصاویر به سیگنال های الکتریکی تبدیل شده و به عینک بازگشت داده می شوند. یک سیم مشابه فنر، سیگنال های بی سیم را به شبکیه تعبیه شده انتقال می دهد که با کمک پالس های الکترونیکی، باعث شبیه سازی تصاویر در شبکیه چشم تعبیه شده می شود. پالس ها در امتداد عصب بینایی به مغز می رسند و به عنوان الگوهای درک نور مورد استفاده قرار می گیرند. با تمرین زیاد، مغز می توانند یاد بگیرند که چگونه به تفسیر آن الگوهای نور به عنوان اشیاء و اشکال بپردازد.

Duane Tsutsui، رئیس بخش بازاریابی بینایی دوم، این شرکت که طراحی و تولید کننده انواع Argus II ، تاکید می کند که این ابزار درمانی برای کوری نیست بلکه ابزاری است که مردم می توانند همراه با سایر ابزارها مانند سک یا عصا، از آن استفاده کنند. وی می گوید: «ما بطور مداوم در حال کار روی فناوری هایی هستیم که می توانیم استفاده نماییم. در حال حاضر بیمارانی که از این دستگاه استفاده می کنند می توانند کنتراست و خطوط اجسام را مشاهده کنند. ما اکنون بر روی وضوح تصاویر و استفاده از فناوری های بهتر در این ابزار، کار می کنیم. بیماران با به روز رسانی نرم افزارهای این ابزار می توانند در طول زمان مزایای قابل توجه بیشتری بدست آورند.»

Brown می گوید به صورت لحظه ای هاله های نوری را مشاهده می کند. به عنوان مثال، تفاوت بین رنگ خاکستری روشن یک پیاده رو و رنگ تیره تر چمن کنار آن را می توان تشخیص داد. بلافاصله پس از جراحی او می تواند با کمک عینک تفاوت بین درب و دیوار را تشخیص دهد. او در راه بازگشت به خانه، به ساحل Virginia رفت. او و خواهرش در ساحل برای خوردن غذا توقف کردند و او می توانست تفاوت بین ظروف نقره ای و استکان چای روی میز غذا را، تشخیص دهد.

اگرچه او می داند که این ابزار بطور کامل نمی تواند بینایی او را بازگرداند اما Brown در مورد قابلیت های Argus II، خوشبین است. او انتظارات بسیار بالایی از این دستگاه دارد و هر روز از آن دستگاه استفاده می کند تا الگوهای نوری دیده شده را تفسیر کنند و باعث آموزش مغز وی شود. یک صفجه مغناطیسی با اشکالی که کنتراست ها و نورهای متفاوت دارند و روی میز آشپزخانه وجود دارد و او از Argus II برای تشخیص خطوط اجسام استفاده می نماید و سپس با انگشت های خود جشم موردنظرش را لمس می کند تا از شکل جسم مطمئن شود.

Brown بسیار هیجان زده است زیرا او بخشی از تاریخ پروژه Argus II است که در حال ساخت است و مشتاق است در مورد آنچه که در آینده پیشرفت خواهد نمود. Brown می گوید: «در طول عمر من ممکن است یک درمان دائمی برای نابینایان اختراع شود اما همه چیز فقط می تواند بهتر شود. اگر حضور من در آزمایش Argus II، می تواند برای کسی که در ابتدای این راه است مفید واقع شود، من حاضر هستم تا تجربیات خودم را در اختیار وی قرار دهم.»