یک مسافر خوب، یک مسافر با اخلاق است. فرقی هم نمی کند کوله پشتی به دوشش باشد یا چمدان به دستش. بی زحمت برای یک مسافر خوب بودن این چند نکته را آویزه گوشتان داشته باشید:
* مقصدتان هر جا که باشد فرقی نمی کند، شهر، روستا یا طبیعت؛ حواستان باشد کمترین اثری از خودتان به جا نگذارید. نه زباله قابل بازگشت به طبیعت (مثل پوست میوه و خرده نان)، نه قوطی های پلاستیکی و کیسه فریزر و کلا هر نوع زباله غیرقابل بازگشت. زباله ها را توی یک کیسه جمع کنید، توی کوله تان بگذارید و در اولین سطل زباله ای که دیدید، بیندازید. اگر ندیدید هم با خودتان به شهر برگردانید. حتی جایی که می خواهید استراحت کنید هم نباید اثری از شما باقی بماند. یعنی برای چادر زدن، بوته ها را نکنید.
* خانم و آقا ندارد! حواستان به لباس پوشیدنتان باشد. لباس هایی بپوشید که هم راحتند، هم جلب توجه نمی کنند. شما قرار است مسافر مسافرخانه های ارزان قیمت شوید؛ پس جوری لباس نپوشید که صاحب مسافرخانه بهتان اتاق ندهد. اگر مهمانخانه های محلی روستاییان می شوید، به حرمت صاحبخانه همه شئون را موقع لباس پوشیدن رعایت کنید، زودی خودمانی نشویدو پیژامه پوش جلوی اهالی خانه محلی رژه نروید.
* بهترین راهنما برای پیدا کردن مسیر، اهالی روستا یا ساکنان شهری هستند که مسافرش شده اید پس برای پیدا کردن آدرس، مودب و شمرده ازشان سوال کنید. اگر بچه های خوبی باشید بعید نیست مردم مهمان نوازشان تا رسیدن به مقصد همراهی تان کنند.
* یادتان نرود صنایع دستی و خوردنی های محلی هر شهر هم جزو دیدنی های سفر شماست. پس غذایتان را از خوردنی های محلی تهیه کنیدو حتی اگر پول زیادی برای خرج کردن ندارید، صنایع دستی هر شهر را با دقت ببینید وبا سازنده هایش گپ بزنید. خدا را چه دیدید، شاید یکی از همان ها را هم هدیه گرفتید!
* اگر عشق عکاسی هستید، حواستان به حریم شخصی آدم ها باشد. از خانم ها – حتی اگر لباس محلی زیبایی دارند – عکس نگیرید، مگر اینکه از خودشان یا مرد نزدیکشان اجازه گرفته باشید. از خانه ها و مغازه های محلی هم با اجازه صاحبش عکس بگیرید. با گفتن جمله طلایی «من می تونم یک عکس یادگاری ازتون بگیرم؟»، هم برای خودتان شر درست نمی کنید، هم خیلی ها حاضر می شوند سوژه عکستان شوند.
