شهر تاریخی کتنا هورا، کلیسای سنت باربارا و کلیسای جامع بانوی ما در سدلک، جمهوری چک کتنا هورا که به دلیل وجود معادن نقره و بهره‌برداری از این معادن توسعه یافت، در قرن چهاردهم میلادی به شهری سلطنتی مبدل گشت و از این رو بناهای تاریخی متعددی در آن ساخته شد که نمادی از شکوفایی شهر بودند.

کلیسای سنت باربارا (بنایی ارزشمند مربوط به اواخر دوره گوتیک) و کلیسای جامع بانوی ما در سدلک (که در اوایل قرن هجدهم میلادی مطابق با سبک باروک بازسازی شد) تأثیر شگرفی در معماری اروپای مرکزی گذاشته‌اند. در حال حاضر این شاهکارهای معماری، بخشی از بافت شهری قرون‌وسطایی هستند که اقامتگاه‌های شخصی خیلی عالی ای داشته و تا به امروز به خوبی باقی مانده‌اند.

شرح کلی

کتنا هورا یکی از مراکز مهم سیاسی و اقتصادی بوهمیا در قرون چهاردهم و پانزدهم میلادی بوده است. مرکز قرون وسطایی و کلیساهای این شهر نمونه‌ای برجسته از توسعه معماری و گواهی بر نشاط فرهنگی این منطقه هستند.

کتنا هورا بر فراز حاشیه رود "ورچ لایس"، در فلات کتنا هورا و در 60 کیلومتری شرق پراگ ساخته شده و 254 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. بهره برداری از معادن نقره دلیل توسعه این شهر بود. در قرن های چهاردهم و پانزدهم میلادی و با افزایش بهره برداری از معادن نقره، کتنا هورا به یکی از ثروتمندترین شهر های اروپا مبدل گشت. وجود معادن غنی نقره در منطقه باعث شد تا در ماه ژوئیه سال 1300 میلادی، شاه ونتسل دوم با مشارکت سرمایه داران ایتالیایی، دست به اصلاح واحد پول کشور بزند.
 

همه ضرابخانه های موجود در کشور چک تعطیل شدند و با تاسیس ضرابخانه مرکزی در ولاشسکی دوور (دیوان ایتالیایی)، اولین گروش پراگ ضرب شد. با این اقدام کتنا هورا مهمترین مرکز اقتصادی کشور شد و در همان زمان به شهری سلطنتی مبدل گشته و بعد ها تمامی حقوق و امتیازات سلطنتی این شهر توسط شاه ژان لوکزامبورگ و شاه کارل چهارم تایید شدند.با ادامه توسعه شهر، کونتا هورا مرکز فرهنگی، سیاسی و اقتصادی بوهمیا شد و از نظر اهمیت، حتی با پراگ نیز رقابت میکرد. با اقامت خاندان سلطنتی در این شهر در قرن چهاردهم، بناهای تاریخی متعددی به نشانه شکوفایی و رونق شهر ساخته شد و در اواخر قرن پانزدهم توسعه و ساخت و ساز غیر معمولی در کونتا هورا به وقوع پیوست. توسعه این شهر جوان با ساخت عمارت شهرداری جدید، عمارت سنگی و خانه های اعیانی اشراف شهر، کلید خورد. با آغاز قرن شانزدهم میلادی نقره در معادن کونتا هورا به پایان رسید و از اینرو معادن متروک مانده و کار استخراج نقره در کانیک ادامه یافت.
 

مرکز تاریخی این شهر گوهری ارزشمند و مهم از معماری اروپا بوده و بناهای ولاشسکی دوور (دادگاه ایتالیایی)، کلیسای جامع سنت باربارا، کلیسای سنت جیمز، عمارت سنگی و فوراه گوتیک از ارزش ترین مکان های بوهمیا هستند. بناهای دیگری نیز در نزدیکی سدلک و مالین ساخته شده است.

کلیسای سنت باربارا
 

 
کلیسای سنت باربارا، بنای ارزشمندی از اواخر دوره گوتیک است که داخل آن با نقاشی های دیواری قرون وسطایی تزیین شده است. این نقاشی ها، زندگی غیر مذهبی (سکولار) مردم در شهر معدنی و قرون وسطایی کونتا هورا را به تصویر کشیده اند. ساخت کلیسای جامع باربارای مقدس در اواخر قرن چهاردهم شروع شد و طی قرن پانزدهم ادامه یافت و سرانجام در نیمه اول قرن شانزدهم میلادی به پایان رسید. این بنا با وجود عدم تمایل صومعه سیسترسی های سدلک، که آن زمان موثرترین مرجع کنترل توسعه شهر بودند ساخته شد. این نشان از اهمیت و قدرت کونتا هورا داشت که از دهه هفتاد قرن سیزدهم توسط تشکل های معدن کاوی بنا شده و به شهری ارزشمند مبدل گشته بود.

نماد کلیسا

کلیسای جامع نمادی از عزت نفس و جاه طلبی ها و امکانات بیش از حد نجیب زاده های کتنا هورا است که به خاطر ثروت خویش، مورد توجه و عنایت پادشاهان چک بودند. در سایه مساعدت های پادشاه، آنها از امتیازات سلطنتی برخوردار شده و توانستند توسعه یافته ترین هنرهای اروپایی آن دوره را در شهر خود به اجرا درآورند. جان پارلیر اولین طراح کلیسای جامع بود. او ساختمانی طراحی کرد که در آن سراسریی به دور محراب بنا شده بود.در طرح اولیه برای کلیسای جامع، سه صحن در نظر گرفته شده بود و طول آن نیز قرار بود بیشتر باشد؛ با این حال پس از مدت کوتاهی دو صحن دیگر به آن اضافه شد و به ساختمانی پنج صحن تغییر یافت. دیگر معماران برجسته این بنا عبارت بودند از: ماتیاس ری سک که از سال 1489 تا زمان مرگ خود در سال 1506، در کتنا هورا کار کرد، و بندیکت ریت که در سال 1534 میلادی در گذشت. در سال 1558 میلادی کار ساخت نما و سقف های مخروطی کلیسای جامع به پایان رسید. در آن زمان، معادن نقره تقریبا به پایان رسیده بودند و اشراف قادر به تجهیز بیشتر و نگهداری از کلیسای جامع نبودند.

 

در سال 1626 میلادی یسوعیون (اعضای انجمن عیسی) وارد شهر شده و مدیریت کلیسای جامع را به دست گرفتند. پس از ورود یسوعی ها، انجام تغییرات بر روی ساختمان های شهر آغاز گشت. آنها در محیط کلیسای جامع نیز تغییراتی ایجاد کرده و در سال 1660 میلادی دانشکده خود را در مجاورت کلیسا احداث نمودند. در سال 1905 کلیسای جامع سنت باربارا تقدیس شد. کلیسای جامع بانوی ما در سدلک در اوایل قرن هجدهم میلادی مطابق با سبک باروک بازسازی شد و بدین ترتیب تاثیر شگرفی در معماری اروپای مرکز گذاشت.