فکر کنید بار و بندیلتان را بسته اید و به روستایی رفته اید که قبلا از زیبایی طبیعتش زیاد شنیده اید. در روستا به دنبال اهالی می گردید تا درباره دیدنی های روستا و امکاناتش از آنها سوال کنید. اما در روستا، تا چشم کار می کند خانه های متروک است؛ به جز یک خانه که تنها یک پیرمرد 70 ساله در آن زندگی می کند.این تصویر شاید زیادی فانتزی و غیرواقعی به نظر برسد اما باید بگوییم چنین روستایی واقعا وجود دارد و از قضا در کشور خود ما هم قرار گرفته است؛ روستایی با یک نفر جمعیت که لقب کم جمعیت ترین روستای دنیا را با خود یدک می کشد!روستای زندرق در حوالی هشتجین خلخال قرار دارد. برای دیدن این روستا باید چمدانتان را ببندید و راهی استان اردبیل شوید.

روستای زندرق بر اساس سرشماری سال 87 حدود 50 نفر جمعیت داشت اما در همین چهارسال، 49 نفر از جمعیت روستا به خاطر مهاجرت یا فوت کم شده و از آن 50 نفر فقط یک نفر باقی مانده است.  مشهدی امیدعلی مهپور 70 ساله که همسرش را بیش از 30 سال قبل از دست داده و و دیگر ازدواج نکرده و همچنان به سرزمین آبا و اجدادی اش پایبند است.او در سال‌های گذشته مدت زمان کوتاهی را همراه با دیگر اهالی در شهر تهران زندگی می کرد اما علاقه ای که به زادگاهش داشت، 30 سال قبل او را به زندرق کشاند و از همان حالا تا به حال در این روستا مانده استامیدعلی در زندرق به زراعت و باغداری مشغول است. او در سال‌های گذشته مدت زمان کوتاهی را همراه با دیگر اهالی در شهر تهران زندگی می کرد اما علاقه ای که به زادگاهش داشت، 30 سال قبل او را به زندرق کشاند و از همان حالا تا به حال در این روستا مانده است.

امید علی می گوید که آب و هوا و شرایط زندگی در شهر اصلا با روحیه او سازگار نیست چون که عاشق طبیعت و گشت و گذار در هوای پاک و لطیف است و به همین دلیل، بعد از مهاجرت آخرین افراد باقی مانده در روستا، او همچنان در روستا مانده و ترجیح داده زندگی ساده اش را به دور از زرق و برق شهرها ادامه دهد.اوعلاوه بر زراعت، زنبورداری می کند، مرغ خانگی پرورش می دهد و محصولات باغی تولید می‌کند که زندگی اش هم از همین راه می گذرد. تنها برای خرید قند و چای به شهر می‌رود و بقیه مایحتاجش را از دسترنج خود تامین می‌کند.جالب است بدانید که روستای زندرق فاقد آب، برق، تلفن و گاز است و اصلا دلیل مهاجرت اهالی روستا از زندرق هم همین بوده است. امیدعلی هر سال بیش از 100کیلوگرم عسل و صدها کیلوگرم میوه و تخم مرغ، گندم و سایر محصولات خود را به بازار عرضه می کند. او آرزو دارد روستایشان رونق بگیرد و هم ولایتی هایش دوباره به زادگاهشان برگردند.