نام علمی : Rosmarinus officinalis

خانواده : Labiatae

نام انگلیسی : Rosemary

مورفولوژی

این درختچه همیشه سبز بومی اروپای جنوبی و حوالی مدیترانه است دارای فرم متراكم، برگهای باریك، كبودرنگ و معطر و گلهای كوچك به رنگ آبی مایل به بنفش است كه از اواسط بهار تا اوایل تابستان و گاهی اوقات در پاییز ظاهر می‌شوند. حداكثر بلندی و گستردگی آن 5/1 متر است.
 

 

نیازها

نیاز به محل آفتابی و خاك معمولی با زهكشی خوب دارد. نسبت به سرما نسبتاً مقاوم است و تا دمای 5ـ درجه سانتیگراد را تحمل می‌كند اما در مناطق سرد بهتر است آن را در ضلع جنوبی یا غربی دیوار كاشت.

هنگام بهار (بعد از پایان یخبندان) شاخه‌های آسیب دیده از یخبندان را حذف نموده و تنها شاخه‌های چوبی سالم را باقی می‌گذارند و گیاهان مسن را كه بصورت آشفته درآمده و فرم خود را از دست داده‌اند سر بر می‌كنند تا جوانه‌های جدید رشد كنند.

اگر از این درختچه برای ایجاد پرچین استفاده شود، هرس فرم آن باید بعد از پایان گلدهی صورت گیرد.

كاربرد

برای ایجاد پرچین مناسب است. از برگهای معطر آن در آشپرخانه برای معطر كردن غذا استفاده می‌شود.

ازدیاد

1ـ گرفتن قلمه در تابستان یا پاییز از شاخه‌هایی كه چوب آنها كمی سخت شده است و ریشه‌دار كردن آنها در شاسی سرد.

2ـ كاشت بذر در بهار كه در خاك شنی در شاسی یا گلخانه كاشته می‌شوند.