ترک کردن مواد قندی و شیرینی برای انسان سخت است و مقصر اصلی در این زمینه مغز است. دانشمندان کشف کرده اند که مغز ما واکنش های متفاوتی نسبت به مزه های شیرین و کالری ها نشان می دهد. مغز انسان با وجود آن که مزه شیرینی را به طور جداگانه در نظر می گیرد، اما برای تامین کالری های مورد نیاز خود همواره به جستجوی مواد قندی و شکر است چرا که مغز در هر زمانی نیازمند کالری و انرژی است. به نظر می رسد که مغز در واقع دارای دو مجموعه جدا از سلولهای عصبی است تا علائم و سیگنال های مواد قندی و انرژی زا را پردازش کند.

یکی از دانشمندان مرکز تحقیقاتی یل (The Yale) این فرایند را اینگونه توضیح داده است: «اگر به مغر امکان انتخاب بین مزه دلپذیر و بدون انرژی و مزه نامطبوع و دارای انرژی داده می شد، مغز انرژی را انتخاب می کرد». مطالعات نشان می دهد که محل تشخیص هر دوی مزه های شیرین و ارزش غذایی در بخشی از مغز به نام جسم مخطط یا استریاتوم یا نئواستریاتوم (که یکی از بخشهای زیرقشری مغز جلویی است) قرار دارد که در پردازش سیگنال های مواد قندی و انرژی زا نقش دارد.

در تحقیقات بر روی موش ها و مواد قندی، دانشمندان دریافتند که علائم مربوط به مزه ها و مواد مغذی در دو بخش مجزا از استریاتوم پردازش می شوند. یکی از این بخش ها «جسم مخطط شکمی» یا ventral striatum است که علائم مزه ها را پردازش می کند و دیگری «جسم مخطط پشتی» یا dorsal striatum است که به علائم مربوط به انرژی پاسخ می دهد. بلافاصله بعد از آن که رفتار غذاخوردن موشها بررسی شد، تحقیقات نشان داد که مغز، علائم مربوط به مواد قندی را که در خود انرژی داشتند (حتی اگر مواد قندی باعث ایجاد مزه بسیار بدی می شدند) انتخاب می کند.

در نهایت آن که نتیجه تحقیقات نشان داد انسان می بایست به اندازه کافی مواد قندی مصرف کند تا مغز بتواند انرژی و کالری های مورد نیاز خود را برای انجام عملیات در زمان اوج بهره وری و کارکرد مغز تامین کند. از آن جا که مواد قندی دارای کالری هستند و مغز نیز همیشه به دنبال کالری (نه مواد قندی) است، انسان همیشه تمایل زیادی به مواد قندی و شیرینی و شکر دارد.