ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد. در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجد سلیمان تاسیس شد. در پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلاب» در آبادان راه اندازی شد. حال با آوای زندگی همراه شوید تا با رشته های مختلف و جذاب قایقرانی آشنا شوید:
معرفی کامل رشته های قایقرانی
آب های آرام
آب های آرام یکی از دو رشته ی المپیکی خانواده ی بزرگ قایقرانی است. آب های آرام به دو رشته ی کانو کانادایی و کایاک تقسیم می شود که این دو از نظر قوانین در مسابقات مشترکند.
قایق کانوکانادایی، قایق بسیار باریک و بدون سکانی است ورزشکار در آن زانو میزند و تنها به یک سمت پارو میزند. پاروی این رشته یک کفه داشته و در سمت دیگر آن دسته T دارد که قایقران آن را به دست میگیرد.
کایاک نیز قایقی باریک است که هدایت آن به وسیله ی سکان انجام میگیرد و قایقران در آن نشسته و با حرکات دست و کمر پارو می زند.پاروی کایاک از هر دو طرف کفه دارد.
در مسابقات آب های آرام قایقرانان در مسیری مشخص و با علائم ویژه در مسافت های مختلف 1000، 500 و 200 متری مسابه می دهند. در این رشته مسابقاتی با مسافت های بیشتر از 1000 متر با دو نقطه ی برگشت و دو مسیر مستقیم نیز برگزار می شود. در واقع، هدف از این ورزش پارو زدند در مسافت های تعیین شده با بالاترین سرعت ممکن است.
مسابقات آب های آرام، در برنامه ی المپیک سال 1936 معرفی شدند و تا کنون نیز ادامه داشته اند. آب های آرام خود شامل دوازده مسابقه در المپیک است که به ترتیب عبارت اند از: کایاک یک نفره، کایاک دو نفره، کایاک چهار نفره، کانوی یک نفره و کانوی دو نفره هزار متر و پانصد متر مردان و کایاک یک نفره، کایاک دو نفره و کایاک چهار نفره پانصد متر زنان.
گذشته از المپیک مسابقات قهرمانی جهان فدراسیون جهانی بین المللی هر ساله در رده ی بزرگ سالان و هر دو سال یک بار در رده ی نوجوانان برای مردان و زنان انجام می گیرد.
اسلالوم
اسلالوم نیز دیگر رشته ی قایقرانی المپیکی است.
در اسلالوم مهارت و قدرت ورزشکاران در آب های خروشان از عوامل تعیین کننده در در مسابقات است. در این مسابقه ورزشکار باید سرعت خود را متناسب با دروازه هایی که در مسیر مشخص شده اند تنظیم کند. از این رو برخورد یا از دست دادن یک یا چند دروازه برای ورزشکار جرایمی را دربر دارد. به صورتی که امتیاز منفی این گونه جرایم به زمان ورزشکاران اضافه می شود.
ورزشکار باید مسافت تعیین شده ای را در فاصله ی زمانی مشخص با کمترین زمان ممکن و بون خطا به پایان رسانند. چنان چه ورزشکاران به یک یا هر دو میله ی دروازه برخورد کنند، دو ثانیه و اگر از دروازه ای عبور نکنند 50 ثانیه به تایم آن ها افزوده خواهد شد.
مسیر مسابقات اسلالوم در رود خانه های طبیعی یا مصنوعی و در مسافت های 250 و 600 متر طراحی می شود که قایقران ها باید به هنگام عبور از دروازه ها بر خلاف عقربه های ساعت حرکت کنند. این مسابقات در کایاک یک نفره، کانوی یک نفره و کانوی دو نفره برای مردان و کایاک یک نفره برای زنان برگزار می شود.
نخستین بار اسلالوم در المپیک 1972 مونیخ انجام شد و پس از آن با تاخیری 20 ساله بار دیگر در المپیک جای گرفت و در بارسلونا، آتلانتا، سیدنی، آتن و پکن برگزار شد؛ امید می رود در المپیک های آتی هم تداوم یابد.
آب های خروشان
شیب رودخانه های طبیعی همچنان روشی برای لذت بردن از ارتفاعات تماشایی قایقرانی قلمداد می شود. مسیر این رشته ی ورزشی متفاوت بوده و مجموعه ای از موانع طبیعی را دربر می گیرد.
در حقیقت مسابقات این رشته مهارت های فردی ورزشکار را آزمایش می کند. در این مسابقات رشته ی کایاک یک نفره برای بانوان و آقایان و رشته های کانوی یکنفره و دو نفره فقط برای آقایان برگزار می شود. برای این مسابقات رشته ی کلاسیک و رشته ی سرعت وجود دارد که رشته ی سرعت در دو مسافت 400 و 800 متر انجام می شود و همچنین ورزشکار در رشته ی کلاسیک می بایست حداکثر مسافت را در زمان کمتر از 30 دقیقه بپیمایند. شروع مسابقه ی آب های خروشان همانند اسلاوم به صورت انفرادی است.
نخستین دوره ی مسابقات قهرمانی جهان آب های خروشان، سال 1959 در فرانسه برگزار شد.
کانوپولو
رشته ی کانوپولو همانند فوتبال مهیج و تماشایی است که در آن دو تیم تلاش می کنند تا در میدانی آبی که شباهتی به میدان واتر پولو دارد، توپ را وارد درواره ی یکدیگر کنند.
پیدایش این رشته به دهه ی سی برمیگردد که قایقرانان اروپایی این ورزش را با نشستن در قایق و پرتاب توپ برای یکدیگر به بازیی توپی و جذاب تبدیل کردند.
قایق های کانو پولو دارای 3 متر طول است که از جلو و عقب با موادی محافظ (ضربه گیر) پوشیده شده است.
هر تیم کانوپولو، پنج بازیکن دارد که یکی از آن ها دروازه بان است.
ابعاد میدان این رشته، 35 متر طول و 23 متر عرض دارد؛ همچنین دروازه ها نیز 1x5/1 متر می باشد که لبه ی پایینی دروازه ها 2 متر از سطح آب فاصله دارد.
قایقرانی بادبانی
قایقرانی بادبانی رشته ای است بسیار قدیمی و قذمتی دیرینه دارد. به گونه ای که در سال 1520 شخصی به نام فردیناند دماژلان، در اقیانوس آرام از این نوع قایق استفاده کرده است.
قایق هایی با بادبان 10 متر مربع از سوی فدراسیون جهانی قایقرانی پذیرفته شده و مسابقات جهانی آ ن هر سه سال یک بار برگزار می شود.
تورینگ
رشته ی غیر مسابقه ای اما جذاب تورینگ، امکان گسترده ای را برای شرکت کنندگان فراهم می آورد تا ضمن ماجراجویی بتوانند در امتاد سواحل گردشگری و تفریح کنند.
از مشهور ترین این رشته می توان به جان مک گریگور، حقوقدان اسکاتلندی اشاره کرد خود به تنهایی این قایق را طراحی کرد.
روب روی نیز در سال 1865 از قایق تورینگ برای سفر به دور دنیا استفاده کرد.
دراگون بوت
دراگون بوت یا قایق اژدها، یک ورزش تیمی است و معمولا 22نفر در قایق حاضرند؛ یک نفر درامر یا طبال که با طبل زدن ریتم پارو زنی را بین ورزشکاران یکنواخت می کند، بیست نفر پارو زن که به دو دسته ی 10 نفری چپ و راست تقسیم می شوند؛ یک نفر سکان دار که مسئول هدایت و فرماندهی قایق است.رشته ی دراگون بوت در المپیک جایی نداشته و از مهمترین مسابقات آن می توان مسابقات بین قاره ای و مسابقات کاپ و تورنومنت جهانی را نامبرد.
