امامزاده دستگرد یکی از زیارتگاه های مهم استان چهارمحال وبختیاری است که بنای آن را می توان به دوران صفویه نسبت داد.

این بنا شامل سردری بلند، جلوخانی وسیع، دهلیزی با غرفه های متعدد، مسجدی با شبستان ستوندار از سنگ تراشیده شده و سقف آجری است. بقعه امامزاده با طرح هشت ضلعی و از آجر ساخته شده و دارای گنبدی بلند و دوپوش است.

برروی در ورودی ضریح امامزاده دستگرد اشعاری درباره شخصیت و اهمیت این امامزاده نوشته شده است.

بنا در دوران سلطنت مظفرالدین شاه، توسط شخصی به نام محمود خان ملقب به خان باباخانریاحی تعمیر شده است. در این مجموعه چند آسیاب و یک عصاره خانه وجود داشته که ازبین رفته اند، علاوه بر این وجود غرفه های ویران شده در صحن مجموعه نیز نشان دهنده اهمیت و موقعیت ممتاز این امامزاده در گذشته بوده است.

از جمله آثار با ارزش بقعه امامزاده دستگرد کتیبه ای به خط محمد صالح – خطاط مشهور و کتیبه نویس عهد صفوی – بر روی سنگ به تاریخ 1124 هـ.ق است.

امامزاده دستگرد در دهستانی از توابع بخش فرخ شهر در شهرستان شهرکرد در استان چهارمحال و بختیاری ایران است. که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 59 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 5 دقیقه عرض شمالی، در 25 کیلومتری جنوب شرقی شهرکرد قرار دارد.

این روستا از جنوب غربی به روستای دزک و از شرق به روستای ایرانچه محدود شده است. ارتفاع این روستا از سطح دریا 2059 متر است و اقلیمی معتدل و نیمه خشک دارد. آب و هوای آن در فصول بهار و تابستان مطبوع و ملایم و در زمستان سرد است.