كاخ باكینگهام در لندن واقع شده و اقامتگاه اصلی خانواده سلطنتی بریتانیاست. باکینگهام از بزرگ‌ترین كاخ‌های سلطنتی فعال دنیاست كه در شهر كوچك وست‌مینستر قرار دارد.
این كاخ همچنان یكی از مراكز اصلی برگزاری مناسبت‌های سطنتی است؛ مناسبت‌هایی كه بیشتر بر پایه جشن و سرور است تا برنامه‌های سیاسی. برای همین هم كاخ باکینگهام به مركزی برای شادمانی‌های ملی بریتانیا تبدیل شده است.
قبل از اینكه اسم كاخ روی این عمارت گذاشته شود، اهالی این مكان را به نام «خانه باكینگهام» می‌شناختند؛ خانه‌ای بزرگ كه در سال 1703 به دستور دوك باكینگهام ساخته شد. حدود 60 سال بعد از اینكه دوك باكینگهام در زمین آبا و اجدادی‌اش این ملك را ساخت، پادشاه جرج سوم این خانه را از آن خودش كرد و آن را دو دستی به ملكه شارلوت تقدیم كرد.
بعد از آن به این ملك «خانه ملكه» می‌گفتند اما ملكه شارلوت حتی یك روز را هم در این ملك نگذراند تا اینكه در قرن 19میلادی ملكه ویكتوریا نخستین سلطنت‌نشینی بود كه این ملك را به عنوان خانه خود انتخاب كرد. بعد از این بود كه عنوان كاخ باكینگهام به این ملك داده شد و حالا قرن‌هاست كه كاخ خانواده سلطنتی بریتانیا محسوب می‌شود.
لوستر
جریان برق برای اولین‌بار در سال 1883 اتاق باله را روشن كرد. بعد بین سال‌های 1883 تا 1887 كم كم در تمام كاخ جریان الكتریسته برقرار شد. حالا حدود 40هزار چراغ این كاخ را روشن می‌كند.
اتاق سبز
این قصر 775 اتاق، 19 خانه ملی، 52 اتاق اشرافی و اتاق خواب، 188 اتاق مختص كاركنان كاخ، 92 اتاق كار و 78 حمام و دستشویی دارد. اتاق سبز در كنار اتاق آبی و سفید از اتاق‌های نشیمن كاخ به‌شمار می‌رود؛ اتاقی كه حالا بیشتر مراسم استقبال از مهمان‌ها در آنجا انجام می‌شود. در زمان ملكه ویكتوریا این اتاق، اتاق عصرانه بود؛ اتاقی برای گپ و گفت‌‌های عصرانه همراه با سرو چای به سبك انگلیسی.
ساعت
زمان، در كاخ باكینگهام امر مهمی است. این كاخ با حدود 350 ساعت دیواری و رومیزی عظیم‌ترین گنجینه ساعت را در دنیا دارد.
ظرف مخصوص پودینگ
این كاخ گنجینه ارزشمندی از ظروف قدیمی و گران‌قیمت است. البته این گنجینه چندان هم دكوری نیست و از این ظرف‌ها برای مراسم مختلف استفاده می‌شود. این ظرف هم مخصوص سرو پودینگ است؛ یكی از دسرهای سنتی بریتانیا كه همچنان بین اهالی كاخ و مهمان‌های‌شان طرفدار دارد. این ظرف در سال 1877 برای ملكه ویكتوریا توسط كارخانه مینتون طراحی و ساخته شده است.
خانه باكینگهام
خانه باكینگهام درواقع هسته مركزی این كاخ بزرگ است. این نقاشی خانه باکینگهام را در سال 1710 نشان می‌دهد. عمارتی كه در قرن 19 و در سال 1837 به وسیله دو معمار به نام‌های جان نش و ادوار بلور گسترده شد. این محوطه امروز به ورودی بزرگ در كاخ تبدیل شده است.
بالكن شرقی
بعد از اینكه ملكه ویكتوریا این بنا را به عنوان اقامتگاه اصلی‌اش انتخاب كرد، در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 الحاقات زیادی به بدنه اصلی بنا اضافه شد. یكی از این الحاقات بالكن شرقی است كه حالا خانواده سلطنتی بر فراز آن از خیل عظیم مردم استقبال می‌كنند.
نمای كلی ساختمان
سبك معماری این كاخ نئوكلاسیكی است كه حدودا از نیمه دوم قرن 18 تا نیمه دوم قرن 19 در اروپا رواج داشت. در این سبك معماری تاكید روی دیوارها و ستون‌هاست و برای هر كدام از قسمت‌های مختلف بنا شخصیت‌های مجزایی طراحی می‌شود.
گالری سلطنتی
كلیسای سلطنتی در اثر انفجار بمب در جنگ جهانی دوم تخریب شد و بعد از آن گالری سلطنتی در سال 1962 در همان مكان ساخته شد؛ گالری كه در آن گنجینه هنری خانواده سلطنتی بریتانیا نگهداری می‌شود. گالری كاخ همیشه باز بوده و گنجینه آن دائما در حال تغییر است. اتاق‌های دولتی هم در ماه‌های اوت و سپتامبر برای بازدید عموم آزاد است و پول حاصل از هزینه ورودی آن صرف بازسازی قلعه ویندرسور می‌شود؛ قلعه‌ای كه مانند این كاخ از متعلقات دولت به حساب می‌آید و در سال 1992 در آتش سوخت و بخش زیادی از آن تخریب شد.
طراحی داخلی
طراحی اصلی داخلی كاخ از سنگ‌های مرمر رنگین است. این طراحی در زمان ادوارد هفتم انجام شد. او به چارلز لانگ دستور داد تا در طراحی داخلی كاخ تغییراتی انجام دهد. چارلز هم از سنگ‌های مرمر كرم و طلایی رنگ كه منطبق با عصر طلایی اروپا بود، استفاده كرد.
پلكان مجلل
طراح این پلكان جان نش است. او به درخواست جرج چهارم این پلكان را طراحی كرد و ساخت. نرده‌های این راه‌پله از جنس برنز است. طرح‌های پیچیده‌ای از بلوط و برگ بو روی این نرده‌ها نشان می‌دهد كه در آن زمان هنرمندان چیره‌دستی در زمینه حكاكی روی برنز وجود داشتند.
اتاق غذاخوری
وقتی قصر در سال 1970 ساخته شد، این اتاق دفتر كار ملكه بود. كمی بعد به عنوان قسمتی از خانه دوك همیلتون درآمد و تبدیل به اتاقی بسیار زیبا به سبك نئوكلاسیك اسكاتلندی شد. اما حالا یكی از اتاق‌های غذاخوری اصلی كاخ به حساب می‌آید. اتاقی با پرتره‌های پادشاهان و ملكه‌های بریتانیا كه هنگام غذاخوردن به بشقاب‌های مهمان‌ها خیره شده‌اند.
اتاق آبی
این اتاق یكی از مجلل‌ترین اتاق‌های این كاخ و نمونه بارز طراحی تجمل‌گرایانه «جورجیایی» است. پادشاه جرج چهارم این اتاق را به عنوان تالار رقص ساخت. حالا از این تالار به عنوان سالن گردهمایی و پذیرایی قبل از شام استفاده می‌شود. كاغذدیواری‌های آبی رنگ این تالار به دستور ملكه مارین طراحی شده است.
اتاق سفید
در این اتاق جان نش یكی از هنرمندانه‌ترین طرح‌هایش را برای سقف استفاده كرده است. ستون‌های چسبیده به دیوار با طرح‌هایی از ستاره و نقش‌های طلایی زیبایی اتاق را چندین برابر كرده است. در انتهای اتاق صندوقچه‌هایی از جنس آبنوس قرار دارد كه روی آن درست شبیه پایین آینه قدی اتاق با برنز تزئین شده است. یكی از صندوقچه‌ها هم درواقع فقط نمایی از صندوقچه است و به یك در مخفی منتهی می‌شود.
تالار تاجگذاری
تالار تاجگذاری برای مراسم انتصاب و مناسبت‌های خاص استفاده می‌شد. در اوایل دوره سلطنت ملکه ویكتوریا از این مكان به عنوان تالار رقص استفاده می‌‌کردند. ملكه ویكتوریا علاقه بسیاری به موسیقی و رقص داشت و قبل از مرگ پرنس آلبرت در سال 1861 كنسرت و مراسم بسیاری در این تالار اجرا شد.
