تابستان است،فصل فراغت دانش آموزان از تحصیل! چه آغاز خوبی و چه پایان خوب تری. هر سال با شروع فصل تابستان و پایان سال تحصیلی، خانواده ها و نهادهای فرهنگی به یاد موضوعی به نام اوقات فراغت می افتند، واژه ای که بیشتر از هر زمانی شنیده و مطرح می شود.
در آستانه تعطیلات تابستان متولیان امر برای گذراندن درست و اصولی اوقات فراغت برنامه ریزی می کنند و اما باز در طول تابستان با نوجوانان و جوانان سرگردان در خیابان ها و کوچه ها و یا نشسته بر پای بازی های آزار دهنده رایانه ای روبرو می شویم.
همزمان با پایان سال تحصیلی برای والدین و دانش آموزان مدیریت زمان سه ماه فراغت تابستان به یک دغدغه تبدیل می شود. البته برای برخی دغدغه است و شاید برای دیگری موضوع چندان با اهمیتی نباشد. از یک سو هم کودک یا نوجوان و هم والدین انتظار دارند، که این مدت را به بهترین نحو با برنامه ریزی صحیح و هدفمند سپری کنند و از طرف دیگر برخی هم هستند که فراغت کودک را در بازی با هم سن و سالان آن هم در کوچه می بینند و چه بسا دل نگرانی والدین از اینکه مبادا فضای بیرون به کودکم آسیبی وارد کند، موجب شود او را به انواع بازی های کامپیوتری سرگرم کنند و کودک هم بدون اطلاع از آنچه که در مسیرش قرار گرفته از خدا خواسته آن را با کمال میل می پذیرد.
کودکان، نوجوان و حتی جوانان در استاندارد ترین حالت در تابستان با ۱۶ ساعت وقت بیکاری و استراحت مواجه هستند، بنابراین اوقات فراغت می تواند حساس ترین، ارزشمند ترین و پر بارترین اوقات زندگی این قشر از جامعه باشد، اما این اوقات فراغت مانند شمشیر دو لبه ای است که هم می تواند زمینه ساز خلاقیت و رشد شود و هم اینکه اگر به مسیر و هدف درستی منتهی نگردد، می تواند زمینه ساز ناهنجاری اخلاقی و اجتماعی باشد.
با این وصف پُر واضح است که مقوله اوقات فراغت تأثیر زیادی در آینده جسمی، روحی و حتی اهداف کودک و یا نوجوان دارد و این نیاز احساس می شود که والدین نسبت به برنامه ریزی برای اوقات فراغت کودکان بیشتر احساس مسئولیت کنند و صرفا" دیدگاه شان سرگرمی و مشغول بودن کودک یا نوجوان نباشد.
لطفا" زیاد شلوغش نکنید!
در کنار اهمیت مبحث اوقات فراغت، اینکه کودک یا نوجوان اوقات فراغت را چگونه و در چه مسیری سپری کند، اهمیتی دوچندان دارد. برای برخی از کودکان آنقدر کلاس های فشرده در نظر گرفته می شود که نه تنها در هیچ کدام بازدهی نخواهد داشت، بلکه دچار سردرگمی نیز می شوند.
برای برخی دیگر نیز والدین ترجیح می دهند، اوقات فراغت فرزندشان با کلاس های آموزشی در مسیر تحصیل سپری شود که متأسفانه با توجه مسائلی که در ادامه به آن اشاره می کنیم، اختصاص دادن اوقات فراغت تابستان فقط به کلاس های آموزشی می تواند پیامدهای منفی به لحاظ جسمانی داشته باشد.
چرا در اوقات فراغت نباید ورزش را نادیده گرفت؟
سبک زندگی امروزه مشکلات عدیده ای را برای کودکان به وجود آورده است. چرا که متأسفانه خواسته یا ناخواسته انسان را درگیر مشکلات جسمانی و سلامتی می کند و در این میان کودکان و نوجوانان بیشترین قربانیان آن محسوب می شوند. زندگی ماشینی، مصرف مواد غذایی فرآوری شده، کم تحرکی، آپارتمان نشینی و پرداختن به بازی های کامپیوتری از جمله مواردی هستند که نیاز به فعالیت بدنی ورزشی را در زندگی امروزه بیش از پیش مهم جلوه می دهد.
چاقی کودکان یکی از پیامد های زندگی ماشینی امروزه است که تمام فعالیت های او را تحت تأثیر قرار می دهد و حتی از نظر روانی و احساسی کودک یا نوجوان را دچار مشکل می کند. متأسفانه چند سالی است که کارشناسان حوزه سلامت در مورد روند رو به رشد دانش آموزان چاق در کشور هشدار می دهند، با این روند در آینده ای نه چندان دور ما با بزرگسالان چاقی مواجه هستیم که از بیماری های قلبی عروقی، دیابت، چربی و فشار خون بالا رنج می برند. گذشته از این چاقی باعث بلوغ زود روس می شود، همچنین در دختران باعث اختلالات عادت ماهانه و بروز بیماری تخمدان می شود که ممکن است در آینده سبب ناباروری هم شود!
موضوع دیگری که اهمیت پرداختن به فعالیت های ورزشی را پُر رنگ می کند، معضل فقر حرکتی و در پی آن ناهنجاری های قامتی در میان کودکان است، چرا که عدم فعالیت بدنی زمینه ساز ناهنجاری های قامتی است. همین فقر حرکتی سیستم قلبی عروقی را نیز ضعیف می کند و تأثیر منفی روی سیستم اسکلتی می گذارد، در نتیجه هم اسکلت بدن و هم عوامل حمایت کننده مانند عضلات نیز ضعیف می شوند و فرد نمی تواند ساختار بدنی خود را به خوبی حفظ کند و هم اینکه آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت که زیر مجموعه های آن شامل قدرت عضلانی، استقامت عضلانی، استقامت قلبی عروقی، انعطاف پذیری و ترکیب بدن است، دچار مشکل می شود، بنابراین با فعالیت بدنی نه تنها این فاکتورها مدیریت می شوند، بلکه کودک یا نوجوان از گزند چاقی و ناهنجاری های قامتی نیز مصون می ماند.
به کودکان و نوجوان فرصت دهید
بارها گفته ام و باز هم آن را تکرار می کنم، زندگی کودکان و نوجوانان گذشته به آن همه فعالیت کجا و کم تحرکی و تنبلی نسل امروز کجا! والدین گرامی، خواهر و برادر بزرگ تر، ورزش را اگر به برنامه روزانه کودکان و حتی خودتان اضافه کنید و از اعتیاد به تکنولوژی دوری کنید، با کمترین هزینه از بالاترین هزینه های درمانی جلوگیری خواهید کرد.
فرهنگ را ما می توانیم ایجاد کنیم، هر فرد اگر بتواند خانواده خود را مجاب به فعالیت ورزشی کند، حتی در سطح سلامت، ما می توانیم به مرور شاهد یک جامعه سالم با یک تفکر سالم باشیم. پس این فرصت را به نسل امروز بدهیم تا آینده ای سالم نه تنها برای خودش بلکه برای جامعه بسازد.
