سپرپارسی، گونه ای خشبی نرم، همیشه سبز و چندساله است. نقطه بارز زینتی آن برگساره و به ویژه رنگ بندی خاص آن میباشد. ساقه ها در مقطع عرضی چهارگوش است. برگها بزرگ، متقابل، در اندازه های مختلف (۱۰-۱۸ cm )، بیضوی تا کشیده و به رنگ سبز تیره و ابلق، نقره ای و متالیک- صورتی مایل به بنفش در بالا و در سطح زیرین تماما بنفش بوده و دارای نمود معمارانه اند. در واقع برگها به صورت بافت ناهمسان و رنگین کمانی میباشند.حاشیه برگ دارای دندانه هایی کوچک است.
گلها قیفی شکل، پنج پارپهنکی، به رنگ بنفش روشن، کوچک و درگلآذین خوشه کوچک درپاییز ودر سرتاسر سال می رویند. میوه آن پوشینه شکوفا میباشد. بهتر است اقلیم مورد کشت در منطقه مرطوب باشد. به این دلیل که فرم رشدی آن در ابتدا ایستاده و سپس آویزان بوده، نیاز است تا در نیمه اول فصل رشد چندین مرتبه اقدام به چیدن نقاط رشد، جهت ایجاد حالت بوته ای، منشعب و قطورتر در آن کرد.
در صورتی که به گل آن که زیاد هم تماشایی نیست اهمیتی داده نشود، می توان اقدام به سربرداری گل در هر موقع از سال کرد. کشت به صورت ردیفی در حاشیه سایه دار زمین توصیه شده است چرا که علاوه بر درخشندگی ترکیب رنگی بنفش-نقره ای برگها، بیشترین گلدهی را نیز در پی خواهد داشت. در اقلیم هایی که این گیاه درزمستان بقا ندارد، به عنوان گیاهی تابستانه و یکساله، قابل کشت بوده و نمایی فوق العاده خواهد داشت.
روش تکثیر : استفاده از قلمه های ساقه ای است که در بهار یا تابستان گرفته شده است.
عادت رشدی : نیمه درختچه ای و توده ای است.
میزان رشد : سریع، ۹/۰-۲/۱ متر ارتفاع .وگسترش آن در حدود ۶۰ تا۹۰ سانتیمتر.
نیازنوری : نیمه سایه تا سایه.
خاک مطلوب : خاک حاصلخیز و زهکش مناسب.
نیاز آبی : نیاز به آبیاری منظم دارد. بین دو آبیاری نباید خاک خشک گردد.
مقاومت به سرما : به سرما مقاومت ندارد.
