روستای درکِش- خراسان شمالی

درکش از روستاهای گردشگری خراسان شمالی است که در شهرستان مانه و سملقان قرار دارد و به عنوان یکی از دل‌انگیزترین جاذبه‌ها و کم‌ نظیرترین جلوه‌های گردشگری روستایی استان بر دامنه کوه یامان داغی لمیده است. اسم این روستا در گذشته «دره‌کش» بوده اما اهالی برای سادگی تلفظ آن را بعد از مدتی به درکش تغییر داده‌اند. منطقه «درکِش» به شدت کوهستانی است. از کوه‌ که بالا بروی بین دره‌های بزرگ و کوچک چندین چشمه‌ آب خنک پیدا می‌شود. جنگل‌های درکِش و دره خالدار یکی از مسیرهای ثابت بعضی کوهنوردان و علاقه‌مندان به پیاده‌روی در این منطقه بود. روستا وسط یک دره باشکوه است. با چشم‌اندازی غیرقابل وصف و پوشش گیاهی عظیم.

روستای درکش با طبیعتی جنگلی و کوهستانی، با چشمه‌سارها و آبشارهای مصفا در حاشیه غنی‌ترین ذخیره‌گاه جنگل‌های بلوط شرق کشور است و وجود باغ‌های میوه، انواع گیاهان دارویی و شفابخش، گونه‌های مختلفی از حیات وحش، تپه‌های باستانی و چشم‌اندازهای بکر و دلپذیر، جلوه‌ای خاص و بی‌مانند به این تفرجگاه بخشیده است.

روستاییان با وجود راه‌های سخت بین تپه‌ها و راه‌های آسفالت‌نشده، از دشت و کوه گیاهان دارویی و خوراکی را می‌چیدند و در نوشیدنی و غذاهای محلی استفاده می‌کردند. برای هر دردی همیشه گیاهی بود که از دل و کمر کوه و دشت درکِش چیده شده باشد. آن زمان رودخانه بزرگ و خروشانی از کوه پایین می‌آمد و به روستا می‌رسید و آب تمیز و خنک‌اش برای کشاورزی استفاده می‌شد. شنید‌ه‌ام سیل و قطع درختان جنگل، تصویر روستا را در یکی دو سال اخیر به شدت تغییر داده.

بیشتر کسانی که در این منطقه زندگی می‌کنند، کُرمانج هستند؛ کردهایی که گویش کُرمانجی دارند و دو تار می‌نوازند و وقتی با آن حزن می‌خوانند حتی اگر نفهمید چه می‌گویند درد را در صدایشان حس می‌کنید. آن زمان می‌گفتند، بیشتر کودکان و نوجوانان این منطقه یاد می‌گیرند آوازهای محلی کرمانجی را با دو تارشان بخوانند و بنوازند.

اسم این روستا را بر وزن بهشت، می‌دانند؛ هم در تلفظ و هم در جغرافیا. در این روستا آنقدر رنگ می بینید و سبزی مزارع و باغ‌های مختلف که بعد از مدتی فکر می کنید یک کارت پستال جلوی رویتان است که از زاویه‌های مختلف تماشایش می‌کنید.

روستای چِنِشت- خراسان جنوبی

کمی به سمت جنوب خراسان برویم. چِنِشت، یکی از روستاهای دهستان نهارجان بخش مود شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی است. روستای چنشت به لحاظ پوشش محلی به سرزمین رنگ‌های ایران معروف است با جاذبه‌های زیبای طبیعی، تاریخی و فرهنگی به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری خراسان جنوبی شناخته می‌شود.

اسم این روستا را بر وزن بهشت، می‌دانند؛ هم در تلفظ و هم در جغرافیا. در این روستا آنقدر رنگ می بینید و سبزی مزارع و باغ‌های مختلف که بعد از مدتی فکر می کنید یک کارت پستال جلوی رویتان است که از زاویه‌های مختلف تماشایش می‌کنید. چهار رودخانه خروشان در این روستا جریان دارد. همه جور گیاه خودرو در آن پیدا می‌شود و در مزرعه‌ها در کنار میوه‌های درختی، ذرت و ریواس هم می‌کارند.

تابستان روستا خنک و نسبتا سرد است و دو غار بزرگ در این منطقه وجود دارد؛ غار چنشت و غار چهل چاه. روستایی‌ها می‌گفتند ظرف و ابزار ریسندگی مربوط به چند هزار سال پیش در این غارها پیدا شده. برای همین در دهه ۴۰ خورشیدی چندین باستان‌شناس غربی مدت‌ها روی این غارها تحقیق کرده‌اند. روستای چنشت به علت قرار گرفتن در میان ۴ رودخانه و نیز کوهستانی بودن آن، دارای باغات و مزارع بسیاری است. آب و هوای آن معتدل کوهستانی بوده که از زمستان‌های سرد و تابستانهای خنک برخوردار است.

روستای بوژان- خراسان رضوی

بوژان (نیشابور)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان نیشابور در استان خراسان رضوی است که در ۵ کیلومتری شمال شرقی نیشابور و در دامنه ارتفاعات جنوبی رشته کوه بینالود، قرار دارد. خانه‌های این روستا به شکل پلکانی است و دیدنی ترین و خوش آب‌وهواترین روستای منطقه به حساب می آید.

به سمت روستا که بروید، آن را در دامن رشته کوه بینالود با آبشاری پرقدرت و درخت‌های فراوان گیلاس خواهید دید. بسیاری از مردم آن منطقه ساعت‌ها پیاده‌روی می‌کنند تا کنار آبشار بوژان بنشینند و چای بنوشند. باغ‌ها و مزرعه‌ها آن زمان پرند از محصولات کشاورزی اما گیلاس و آلبالوهای ترش و آلوهای آبدار را می‌شود بیرون از باغ‌ها کنار رود و در کوه‌ها پیدا کرد بر درختانی تنومند چندین ساله که عادت کرده اند، رهگذران خودشان را با آن همه میوه آفتاب‌خورده راضی کنند.

در مورد وجه تسمیه بوژان چندین نظریه وجود دارد. به یک معنا بوژان را رشد کرده می‌دانند، دوم اینکه نام گیاهی با برگ‌های ریز و ساقه‌های دراز است که در این روستا به وفور یافت می‌شود و سوم اینکه بوژان پسوند مناطقی به نام چشمه ساران یا مرغزاران است. به دلیل موقعیت مناسب بوژان در میان رشته کوه بینالود، امکان دسترسی به ارتفاعات قله شیرباد، کلمیش، دریاچه مرتفع چشمه سبز، خط الراس پایور و... از این ناحیه فراهم شده است؛ بنابراین کوهنوردان زیادی از مسیر چشمه شکراب به قله شیرباد صعود می‌کنند. رشته کوه بینالود در محدوده بوژان دارای آبریزهای زیادی است که به صورت چشمه در سطح زمین جاری می‌شوند و تقریبا در تمامی مسیرهای کوهنوردی آن دسترسی به آب وجود دارد.