نام چلیچه را بیشتر آنهایی که مسافر شهرکرد و چهارمحال بختیاری بوده اند شنیده اند. اما اگر تا به حال این نام به گوشتان نخورده، باید بگوییم که چلیچه یک روستای تاریخی با طبیعت زیباست که گزینه خوبی برای روستاگردی در غرب ایران به حساب می آید.
چلیچه یکی از روستاهای بزرگ میزدج است که در 30 کیلومتری جنوب غربی شهر کرد واقع شده است.
در باره وجه تسمیه این شهر اسناد معتبری در دست نیست. در یادداشتها و خاطرات سردار ظفر بختیاری از چلیچه با نام «چُلچه» نام برده شده‌است.
گفته می شود علی اکبر دهخدا نوشتن لغت نامه خود را از قلعهٔ سردار اسعد واقع در چلیچه و جونقان همچنین قلعهْ دزک آغاز کرد. در لغت نامه دهخدا اینگونه آمده است: چلیچه. [ چُ چَ ] مولف مرآت البلدان نویسد: «قریه‌ای از قریه‌های چهارمحال اصفهان است».
در فرهنگ جغرافیایی هم آمده‌است: دهی از دهستان میزدج بخش حومهٔ شهرستان شهرکرد که در ۲۷ هزارگزی جنوب باختر شهرکرد، کنار راه بردنجان به جونقان واقع است.
دامنهٔ کوه و هوایش معتدل است و ۱۷۰۴ تن سکنه دارد. آبش از رودخانهٔ میزدج و قنات. شغل اهالی زراعت، صنایع دستی زنان قالی بافی و راهش مالرو است. این آبادی یک دژ قدیمی به نام قلعه اسعد دارد.
در قسمت شمال این ده، امامزاده ای است که به «آب مراد» معروف است. در خارج از چلیچه و در شکاف دره ای سرسبز و خرم که به «دره راز» یا اسعدیه معروف است، دو قلعه با فاصله کمی از هم به دستور سالار اعظم و خان بابا خان ساخته شده که در نوع خود زیبا و جای بسیار مصفایی است.
این قلعه در دامنه کوه جهان بین در بین درخت‌های فراوان و جایی پاکیزه بنا شده و دارای دو ساختمان خان نشین مربوط به عهد قاجار و فاصله آن تا روستای چلیچه حدود 2 کیلومتر است. از قلعه تا روستای مذکور جاده ای به صورت سنگ فرش وجود دارد که دو طرف آن درختان سنجد سر به فلک کشیده و زیبایی خاصی بوجود آورده است.
در یک کیلومتری شمال شرقی راستاب در امتداد بالایی دره‌ی راز "باغ پایین" یا همان مجموعه کاخ‌های اسعدیه قرار دارد. او سال های آخر عمر خود را صرف سرکوب راهزنان و طوایفی نمود که از سکنه‌ی چهارمحال و کهکلویه وبویر احمد و دیگر مناطق لر نشین صلب آرامش می‌کردند. هنوز خاطره برخورد او با راهزنان و دزدان در میان مردم منطقه نقل می‌شود.
در نزدیکی چلیچه، روستایی به نام ده چشمه وجود دارد که آبشاری به نام پیرغار در آن معروف است. آبشار زیبای پیرغار است یکی از زیباترین آبشار‌های فصلی ایران و استان چهارمحال بختیاری به حساب می آید و در محیط طبیعی شگفت انگیزی واقع شده است که غاری آهکی پیرغار در نزدیکی آن قرار دارد.
آبی که از آبشار پیرغارسرازیر می شود کشتزار‌های روستای ده چشمه را نیز سیراب می کند. از مسیر‌های ایجاد شده در کوه می‌توان با یک کوه پیمایی متوسط خود را به بالا‌ترین نقطه آبشار و در ادامه مسیر با دنبال کردن آب به سرچشمه آن رسید.
روستای ده چشمه روستایی سرسبز و جنگلی که به دلیل طبیعت زیبا و بکر و وجود کتیبه های ارزشمند تاریخی، در فهرست آثار تاریخی ایران قرار گرفته است.
