مدتی پس از اینکه "شرکت مهندسان پارت شهر" کار مرمت مجموعه تاریخی سعدالسلطنه را به اتمام رسانده بود، سازمان میراث فرهنگی قزوین از آنها خواست که این بار دست به طراحی داخلی آن بزنند تا بتوانند از آن به عنوان پژوهشکده هنر و موسیقی ایران استفاده کنند.
مجموعه تاریخی سعدالسلطنه از جمله آثارتاریخی شهرستان قزوین از بناهای آجری مربوط به دوره قاجاریه می باشد. این پروژه در داخل یکی از سراهای این مجموعه به نام نگارالسلطنه قرار داشت.
بنا شامل فضای مرمت شده توسط همین شرکت بود که از طرف سازمان میراث فرهنگی قزوین به فضای مختص تجمعات و نمایشگاه های عمومی اختصاص داده شده بود. با تغییر کاربری تصمیم بر این شد تا این فضا به پژوهشکده هنر و موسیقی ایران تبدیل شود.
مشخصات پروژه پژوهشکده هنر و موسیقی قزوین
نام پروژه: پژوهشکده هنر و موسیقی قزوین
محل پروژه: قزوین، سبزه میدان، مجموعه تاریخی سعدالسلطنه، سرای سعدالسلطنه، حیاط نگارالسلطنه
تیم طراحی: پدرام پاکزاد، فرهاد خادم پور (شرکت مهندسین پارت شهر)
همکار طراحی: مانا دستوم
تاریخ طراحی: ۱۳۹۲
تاریخ اجرا: ۱۵ / ۱۱ / ۹۲ تا ۱۵ / ۲ / ۹۳
زیربنا: ۲۷۰ متر مربع
نوع ساختمان: بازسازی
مجری: میلاد موسوی (شرکت مهندسین پارت شهر)
نظارت: فرهاد خادم پور
عکاس: فرشته اکبری
جوایز: جایزه دوم گروه بازسازی مجله معمار سال ۱۳۹۳ و جایزه اول گروه بازسازی ساختمان های عمومی مجله معماری و ساختمان سال ۲۰۱۴
زیربنای محل پروژه حدود ۲۷۰ متر مربع و شامل ۴ دهانه از حیاط مرکزی سرای نگار السلطنه بود. پروژه از تاریخ ۱۵ / ۱۱ / ۹۲ شروع شده و هم زمان با طراحی اولیه کارهای اجرایی نیز انجام می گرفت. در نهایت پروژه در تاریخ ۱۵ / ۲ / ۹۳ به اتمام رسید و آماده تحویل شد.
همانطور که اشاره شد مرمت و بازسازی پروژه توسط همین مشاور انجام گرفته بود و لذا کلیه قسمت هایی که به لحاظ سازه ای نیاز به تقویت داشت در همان مرحله مرمت پروژه انجام گرفته بود. در بخش تاسیسات، سیستم تهویه نیز به اسپیلیت سقفی که در محل نورگیرهای سقف جانمایی شدند مجهز گردیده بود.
طراحان پروژه در بررسی های اولیه به این نتیجه رسیدیدند که کمترین دخل و تصرف را در بنای سنتی داشته باشند، با اضافه کردن عناصرالحاقی با رویکرد پست مدرن، شخصیت فضایی پروژه را تعریف کنند و در ادامه، تقابل دوگانه ای نظیر سنتی/ پست مدرن، نظم/ بی نظمی، نو/ قدیمی، زبر/ صیقلی موجب شکل گیری کانسپت پروژه شد.
عناصر الحاقی از خط و خطوط بدنه های بنای سنتی شروع به فرم گرفتن کرده و با برش خوردن، تا خوردن و خم شدن به فرم مطلوب درآمده و در جای خود آرام می گیرند.
پژوهشکده فضایی آرام و ملایم به منظور انجام تحقیق و بررسی موسیقی و اعتلای این هنر می باشد. به همین منظور در طراحی داخلی این فضا، عناصر الحاقی به رنگ سفید در آمدند.
فرم ها به گونه ای طراحی شدند که گویی خطوط احجام در فضا به صورت آزاد و معلق به رقص در آمده و در یک نقطه ثابت قرار گرفته اند.
در داخل فضای کلاس، تنوری از زمان مرمت بنا احیا شده بود و طراحان هم تنور را حفظ کردند با این تفاوت که روی سطح آن شیشه ای قرار دادند و با ترکیب لوور های افقی و نورپردازی سعی کردند آنرا به تابلویی روی کف زمین تبدیل کنند.
این تنور از آنجا که محل پخت سفال بود کف آنرا با سفال های شکسته پوشاندند تا یادی از گذشته های دور در داخل این فضا حفظ شود.
در نورپرداری پروژه از ایده خطوط و نت های موسیقی استفاده شد به طوری که کابل ها نمایانگر خطوط نت و هریک از چراغ ها نمایانگر نت موسیقی می باشند. در این میان در فضای سالن اجتماعات چراغ ها بر اساس سمفونی شماره پنج بتهوون جانمایی شده اند.
در حین اجرای پروژه در حیاط مجاور شاخه های خشکیده درختان را هرس می کردند. چند شاخه را برداشته و به عنوان یادبودی از درختان کهنسال در قسمت ورودی پروژه آویزان کردند تا از آن پس این شاخه ها نقش دیگری را ایفا نمایند.
با پخش موسیقی در فضای پژوهشکده ارتعاشات صوتی باعث به رقص در آمدن شاخه ها شده، گویی شاخه های بیجان، جان دوباره گرفته اند.
