زیبا، باشکوه و دیدنی. اهالی نامش را گذاشته اند «کول خرسان» و برخی دیگر آن را «اشکفت دره» می نامند. دره ای خوش آب و هوا و مرطوب و دلچسب که در ۳۲ كیلومتری شمال شهرستان دزفول قرار گرفته و شاید کمتر گردشگری نام آن را شنیده باشد.
دره اشکفت زرده یا کول خرسان بیش از ۲۰۰ متر عمق دارد و دیواره های آن با گیاهان سیاووشان و آبشارها و آبچكان های بسیار زیبایی پوشیده شده است.
مسیر ورودی دره پوشیده از درختان کنار (سدر) و نخل است و انبوه نیزارها و درختان انگور و انجیر وحشی این دره را شبیه دره های عجیب فیلم ها کرده است.
هرچه جلوتر بروید دیوارها بلندتر می شوند و آسمان کمتر پیداست و این ممکن است حالتی ترسناک به دره بدهد. به همین دلیل هم هست که عده ای به اشکف زرده یا کول خرسان لقب «دره ارواح» را داده اند!
جالب تر از همه این که کول خرسان بر خلاف طبیعت، در زمستان نسبتاً گرم و در تابستان بسیار خنک است. در حدی که دما به کمتر از 20 درجه می رسد و این، یعنی اختلاف دمای 30 درجه ای با شهر دزفول.
در دل دره، نهری دایمی در بستر شنی و ماسه ای جاری است كه از چشمه های درون دره سرچشمه می گیرد. در طول مسیر، گاهی تنگه آنقدر باریک می شود که فقط امکان عبور یک نفر را دارد و گاهی آنقدر عریض که می توانید آسمان وسیعی را بالای سر خود ببنید. در بخش دیگری از مسیر دیواره های دو طرف در بالای سرتان به هم می رسند و فقط روزنه باریکی دیده می شود.
در انتهای دره، غاری قوسی شكل مانند یك تونل وجود دارد كه در دل آن آبگیری به طول ۵ متر و عرض ۳ متر دیده می شود. آب این آبگیر، به رودخانه دز می رسد و محلی ها نام «گهر» را روی آن گذاشته اند و گهگاهی در آن تنی به آب می زنند.
چرا کول خرسان؟
اگر نام این دره برایتان عجیب و غریب است باید بگوییم که کول در زبان محلی به معنی دره است. اما هنوز هیچ کس از دلیل گذاشتن نام «خرسان» یا «خرسون» در ادامه آن، خبری ندارد!
چطور برویم؟
برای رسیدن به کول خرسان باید از مسیر روستای بیشه بزان در منطقه شهیون راهی شوید و از روستای پاقلعه در منطقه شهیون بگذرید و به کول خرسان برسید. البته این مستلزم یک ساعت و نیم پیاده روی است که از هر کسی بر نمی آید و به همین دلیل، فقط آنهایی که عاشق طبیعت باشند پایشان به کول خرسان می رسد. شاید به همین دلیل هم باشد که کول خرسان هنوز از آسیب های گردشگران بی ملاحظه در امان مانده است.
