در بین همه ی رشته های جدید كه تلاش دارند به ابراز وجود بپردازند و تقریبا در این راه ناكام مانده اند، شاید «پادل»از شرایطی متفاوت برخوردار و گام های محكم تری برداشته است.

این رشته نو در بین ورزش دوستان ناآشناست، اما سالهاست در آن سوی مرزها به خصوص اروپا ،آمریكا،استرالیا ، كانادا ، چین و بعضی دیگر از كشورهای آسیایی علاقمندان زیادی پیدا كرده و آرام آرام از لحاظ تبلیغی و جذب طرفدار به سطح قابل قبولی رسیده است. پادل را ورزش قرن بیست و یكم نامیده اند اما به نظر می رسد همچنان نیازمند زمان است تا این رشته همه گیر شود.

پادل ورزشی جذاب، شادی آور بسیار پر تحرك است كه با تمركز لازم می توان آن را در همه ی سنین بازی كرد. این رشته عصاره یی از چند ورزش راكتی مثل اسكواش،تنیس وبدمینتون است و جذابیت های خاص خود را دارد. ابداع پادل به سال 1968 میلادی (1347 شمسی )باز می گردد. اما شكل كنونی آن در سال های اخیر پی ریزی شده است. زمانی كه «آلفونسو دئو نلوئه»ی اسپانیایی برای دیدن دوستش «انریكو كور كوئه را» به مكزیك سفر كرده بود برای پایه ریز ی این رشته با وی به مشورت پرداخت و در بازگشت به اسپانیا برای نخستین بار زمین بازی پادل را در «مارابلا» بنا كرد.

قوانین این رشته و نوع بازی آن به تدریج مدون و به سرعت علاقمندان بسیاری جذب آن شدند.از آرژانتین و اسپانیا به كشورهایی كه بیشترین توجه را به ورزش قرن بیست و یكم نشان داده اند، یاد  می كنند  چرا كه میلیون ها نفر در این كشورها مشغول بازی پادل هستند و حدود 10 هزار زمین نیز برای این زمین احداث شده است. پادل دارای اتحادیه ی بین المللی است.

ورود ورزش پادل به ایران

جرقه ی ورود پادل به چرخه ی ورزش ایران از سال 1384 زده شد و درسال 1389 نخستین زمین پادل درمجموعه انقلاب تهران به مرحله بهره برداری رسید.
 فرهاد جامع كه علاقه زیادی به راه اندازی این رشته در كشورمان دارد، در این مدت تلاش های فراوانی به خرج داده است. وی در این باره می گوید: مقامات وزارت ورزش و جوانان با نگاهی ویژه این ورزش را مورد تایید قرار داه و فدراسیون  اسكواش نیز حركت نوینی را برای اشاعه ی این ورزش آغاز كرده است.

فرهاد جامع، بنیان گذار این ورزش مسئولیت كمیته ی پادل را در فدراسیون اسكواش بر عهده داشته و با فدراسیون پادل اسپانیا و فدراسیون جهانی پادل در اسپانیا جهت به رسمیت شناختن ایران به عنوان مقر تشكیل كنفدراسیون آسیایی این رشته را پی گیری می كند.

ویژگی های ورزش پادل

پادل را زمینی مستطیل شكل به ابعاد 10×20 بازی می كنند. زمین این رشته ورزشی تلفیقی از اسكواش و تنیس است كه با 4 نفر به صورت 2 به 2  این رشته ورزشی اجرا می شود.

راكت پادل از شكل خاصی برخوردار است. راكت هایی كه زه ندارند و به جای آن كربن در آن ها به كار رفته است. طول این راكت ها 5/45 سانتی متر در 26 سانتی متر و 38 میلیمتر هم ضخامت دارد. البته سطح مركزی راكت دارای سوراخ هایی است كه هر كدام  بین 9 تا 13 میلی متر است. راكت پادل دارای یك بند بوده كه برای حفظ ایمنی به مچ دست ورزشكار گره می خورد. تور ده متری كه 88 سانتی متر ارتفاع دارد ، در وسط عرض زمین نصب می شود.توپ پادل گویی لاستیكی شبیه به توپ تنیس و زرد رنگ است.به طور معممول این توپ  بین 56 تا 4/59 گرم وزن دارد.

 نحوه ی انجام این بازی بی شباهت به تنیس نیست. زمانی كه حداكثر ست ها به عدد فرد برسد، 90 ثانیه استراحت برای ورزشكاران در نظر گرفته می شود. نكته ی جالب این است كه در پادل هم مثل اسكواش از دیوار برای ضربه استفاده می شود و خط اوت وجود ندارد. در واقع توپ پس از یك بار برخورد به دیواره توسط بازیكن زده می شود. جنس زمین بازی از چمن مصنوعی یا سیمانی به رنگ های زرد ، آبی و سبز است. مسابقه در پنج یا شش دور با تای برك(شكست وضع تساوی) انجام می گیرد.