منطقه باستانی معروف به شهر یئری در شرق مشگین شهر در کنار رود قره سو قرار دارد.

وسعت این منطقه تاریخی ۴۰۰ هکتار است و از سه قسمت دژ نظامی، معبد و قوشا تپه تشکیل می شود. قدمت قلعه و معبد به۱۴۵۰ سال پیش از میلاد و قوشا تپه به ۷ هزار سال پیش از میلاد می رسد. اولین بار در حدود ده سال پیش از انقلاب اسلامی چارلز برنی باستان شناس آلمانی در این محوطه، عملیات کاوش را شروع نمود و در سالهای 1382 تا 1384 توسط هیئت دکتر نوبری مورد کاوش قرار گرفت.

نیایشگاه اصلی منطقه شهر یئری، از زیر خاک بیرون آمد که شامل بیش از ۳۰۰ سنگ افراشت با ارتفاعهای مختلف از ۳۵ تا ۲۵۰ سانتیمتر با شکلهای انسانی هستند که حاوی صورت آدمی(بدون دهان)، دست و شمشیر هستند.

چارلز برنی دوره آنرا همزمان با هخامنشیان ولی خارج از محدوده دولت آنها می داند. اینگراهام و سامرز آنرا به پیش از هزاره اول تعلق دانسته اند. با توجه به نبود سفال در کنار سنگ افراشت نمیتوان نظر دقیقی در مورد زمان سنگ افراشت داد ولی آنها میانه هزاره دوم تا میانه هزاره اول را بهترین دوره برای سنگ افراشت دانسته اند. معماری قبور مربوط به عصر آهن۲ است. در غرب محل تجمع سنگها غاری قرار دارد که ساکنان محلی آنرا قاراکوهبل نام نهاده اند. روبروی آن چند تخته سنگ بر روی هم گذاشته شده اند.

منطقه یری که وسیع ترین منطقه تاریخی استان اردبیل و یکی از با اهمیت ترین مناطق پیش از تاریخ شمال غرب ایران است به شماره ۶۱۶۲ به ثبت آثار ملی رسید.

در این محوطه باستان شناسان به مقدار زیادی ابسیدین (نوعی سنگ شیشه ای برنده) برخورده اند. وجود ابسیدین به معنای رابطه تجاری منطقه با آناتولی محسوب می شود اما برخی باستان شناسان معتقدند تنها آناتولی این نوع شیشه را تولید نمی کند بلکه قفقاز هم در صدور این سنگ ها نقش داشته اند.
از ابسیدین برای تراش سنگ های سخت استفاده می شده است. این وسیله در دوران کالکولتیک کاربرد داشته و برای ساخت ابزار از آن استفاده می شده است.
درمحوطه شهر یری انواع سفال متعلق به دوره نوسنگی و مس سنگی کشف شده است. "نوبری " چندین دوره در این محوطه را شناسایی کرده است که شامل دوران مس _سنگی، عصر آهن یک و عصر آهن دو است.
پیش از این در محوطه شهر یری بقایایی از یک قلعه متعلق به دوران عصر آهن کشف شده بود که آزاد سازی این قلعه به شکل کامل انجام نشده است.

متأسفانه علی‌رغم تمام اهمیتی که این شهر باستانی دارد، آن گونه که باید از بخش‌های مختلف آن محافظت صورت نمی‌گیرد. وزش باد شدید و طوفان از جمله مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده آثار باستانی این منطقه می‌باشد. بخش حفاظت شده معبد در اثر وزش طوفان به طور کامل تخریب شده است. سرمای شدید زمستان نیز عامل تهدید دیگری برای سنگ‌های منقش این منطقه است که می‌تواند آثار ارزشمند این منطقه را از بین ببرد.