مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان ذیل آیه 87 سوره بقره می‌نویسد: مراد از روح القدس جبرئیل است و ابن زید می‌گوید مراد از روح القدس، انجیل است، همان طور كه قرآن را روح نامیده‌اند، «كذلك اوحینا الیك روحاً من امرنا» و ضحاك از ابن‌عباس نقل می‌كند كه «روح» اسمی است كه عیسی ـ علیه‌السّلام ـ بوسیله آن مرده‌ها را زنده می‌كرد.
همان طور که می دانیم ارسال رسل با هدفی معین و مشخص صورت می گرفته؛ و آن تربیت و تکامل آدمی بوده است.
اناجیل بسیارى كه بین مسیحیان متداول است، حتى معروفترین آنها یعنى انجیل هاى چهارگانه (لوقا، مرقس، متى و یوحنا) وحى الهى نیستند، همان گونه كه خود مسیحیان نیز انكار نمىكنند كه این انجیل هاى موجود، همه به دست شاگردان، یا شاگرد شاگردان، حضرت مسیح علیه السلام و مدت ها بعد از او نوشته شده است، منتها آنان ادعا مىكنند كه شاگردان مسیح، این اناجیل را با الهام الهى نوشته اند.
در قرآن بیان شده است که وقتی مردم می‌خواهند وارد بهشت شوند، خواهند گفت که یک چنین چیزهایی را قبلاً دیده‌اند. بفرمایید که منظور از آن مطلب چیست؟
