استاد شهریار شاعر پر آوازه ایرانی است که از مشاهیر آذربایجان و شهر تبریز است و نیازی به معرفی ندارد. شاید همه ما ایرانی ها اشعار روان و تاثیر گذار او را شنیده باشیم.
فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است.
داریوش شایگان در تازه‌ترین کتاب خود با عنوان «پنج اقلیم حضور» مباحثی درباره شاعرانگی ایرانیان را تحلیل کرده و سعی داشته تا راز پیوند ناگسستنی ایرانیان را با بزرگان شعر و ادب افشا کند.مولف در مقدمه کتاب «پنج اقلیم حضور» نخست به مبنای تبیین این کتاب اشاره کرده و گفته است: «شالوده این مقالات، براساس زاویه دید من نسبت به خصلت شاعرانگی ایرانیان پی ریزی شده است؛ بر محور این پرسش که ارج و منزلت ایرانیان در قبال بزرگان ادبشان حاصل چه برداشتی است؟
مرغ آمین درد آلودی است کاواره بمانده
رفته تا آنسوی این بیداد خانه
باز گشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه.
نوبت روز گشایش را
در پی چاره بمانده.
چنان عاشقم، عاشق!
که خود را نمی‌بینم
ز آیینه می‌پرسم:
«کجا رفته سیمینم؟»
کجا رفته چشمانش؟
