گاهی اوقات والدین با تکرار بیش از حد بعضی از جملات سعی می‌کنند فرزند خود را تشویق کنند غافل از اینکه این جملات بیش از اینکه در تربیت فرزندشان اثر مثبت داشته باشد به آنها ضربات منفی وارد خواهد کرد.

کمتر خانواده ای پیدا می شود که روی تربیت فرزندان خود حساسیت نداشته باشد اما همیشه داشتن حساسیت نشانه این نیست که در مورد رشد روانی فرزندانمان همه چیز را می دانیم.

امروزه با توجه به نحوه تربیت فرزندان در خانواده و جامعه، افراد تا حد زیادی به سمت وابستگی های عاطفی و مادی سوق داده می شوند و حاصل چنین مسائلی تنها این است كه افراد در بزرگسالی، به هنگام مقابله با مشكلات، احساس ضعف می كنند و برای به دست آوردن آرامش خود به راه های نامناسب كشیده می شوند كه نتیجه آن تنها آرامشی دروغین و لحظه ای است.

خانواده پایه‌گذار بخش مهمی از سرنوشت ما است و در تعیین سبک و خط‌مشی زندگی و آینده، اخلاق، صحت و سلامت‌روانی‌مان نقش بزرگی برعهده دارد. رشد عاطفی و سلامت‌روانی کودک به خانواده و محیط خانوادگی بستگی دارد.

بر اساس تحقیقات، برآورده کردن خواسته ها و انتظارت نوجوانان، در آینده می تواند سلامت روان و ذهن آنها را تامین کند. نخستین انتظاری که نوجوانان از والدین خود دارند این است که مورد اعتماد والدین شان باشند.

ما همیشه نمی‌توانیم از فرزندمان در مقابل پستی و بلندی‌های زندگی محافظت کنیم. او بزرگ می‌شود و به ناچار وارد دنیای پر درد و رنج آدم بزرگ‌ها می‌شود. جایی‌که زندگی زخم هایی بر او وارد می‌کند و گاهی اوقات قلبش را می‌شکند. شاهد این لحظات بودن برای ما پدر و مادرها سخت است اما بخشی از زندگی است.

آیا برای تربیت کودکان اصول یکسانی وجود دارد که والدین با رعایت آن اصول بتوانند به نحو مطلوبی عمل کنند؟ هر چند که شاید نتوان اصول کاملا روشنی را برای تربیت بیان کرد، ولی می توان به چند اصل کلی اشاره کرد که فرایند تربیت را آسانتر می کند.