در صورت كاشت ناخن، براى وضو و غسل باید مانع ولو با صرف هزینه ممكن برطرف گردد و چنانچه می داند امكان برطرف کردن آن نیست و یا رفع آن با مشقّت غیر قابل تحمّل همراه بوده و یا ضرر قابل توجهى دارد، در وقت نماز باید وضو یا غسل را انجام دهد سپس مبادرت به این كار كند و وضو و غسل هاى بعدى را باید به صورت جبیره انجام دهد.

سفرِ کربلا به خصوص اگر با پای پیاده باشد، سفر پاک کننده روح از آلودگی هاست، ما لباسِ سیاهی که برای عزای امام حسین (علیه السلام) در ایام اربعین می پوشیم را به نوعی لباس احرام برای خود می ببینیم. پس باید این سفر را سفرِ پاکی ها ببینیم تا بهره بیشتری از آن ببریم.

چون با وضو بودن ملازم طهارت روحی و معنوی است، انسان مومن قبل از خواب این طهارت را همراه دارد و با این طهارت روحی به بستر می‌رود و حتی اگر وضویش در ظاهر، باطل شود اما پاداش باوضو بودن برای او همچنان نگاشته خواهد شد.

یاد خدا افزون بر آرامشی که به خودی خود همراه دارد،  وقتی در قالب ذکرهای خاص أدا می ‌شود یا در صورت رفتارهای دیگر تجلی می ‌یابد، بر جریان رزق و در سامان معیشت اثر می ‌گذارد.

اگر تا آخر وقت نماز، بدون عسر و حرج غیر قابل تحمل، امکان تطهیر و وضو با آب را دارد، باید تطهیر نموده و وضو بگیرد، در غیر این صورت طهارت لازم نبوده و باید تیمم کند.

چیزی كه با آن زخم و شكسته را می‌بندد و دوایی كه روی زخم و مانند آن می‌گذارند، جبیره می‌گویند.

برای شش چیز وضو گرفتن واجب است: 1. برای نمازهای واجب غیر از نماز میت.  2. برای سجده و تشهد فراموش شده. 3. برای طواف واجب خانه‌ی كعبه. 4. اگر نذر یا عهد كرده یا قسم خورده باشد كه وضو بگیرد. 5. اگر نذر كرده باشد كه جائی از بدن را به خط قرآن برساند. 6. برای آب كشیدن قرآنی كه نجس شده و...