یكی از مهم ترین صنایع دستی مرسوم در منطقه‌ی خواف، قالی بافی و گلیم بافی است. بافت قالی از زمان های گذشته در این منطقه رایج بوده و بیشتر توسط زنان صورت می گرفته است. قالی بافی در این شهرستان هنری قدیمی است.
دستگاه های قالی بافی كه اصطلاحاً به آن ها دار نیز گفته می شود عبارتند از چهار چوبه هایی به شكل مستطیل از جنس چوب و یا فلز و سایر متعلقات آن از قبیل پایه، نیمكت و چرخ دندانه های مربوطه. از نظر شكل دستگاه و مكانیسم بافت آن ها را به دو نوع تقسیم می كنند.
یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران”نمكدان بافی” نام دارد. نمكدان بافته ای است داری كه ایلات وعشایر برای نگهداری و حمل ونقل نمك درشت یا ساییده از آن استفاده می نمایند. نمكدان به طور عمده در ایل های مختلف، با استفاده از چند نوع تكنیك بافته می شود. قسمت روی آن با تکینک قالی بافی و پشت نمكدان با طرح ساده گلیم بافت در چند رنگ متفاوت، روی نمكدان به روش ِرندی بافی و قسمت تحتانی آن قالی بافی می شود.
سرانداز نامی است که بر روی نوعی گلیم لری گذارده اند. این نوع گلیم با نام محلی رندی در مناطق روستائی و عشایری استان (شهرستان های اردل، لردگان و بعضی نقاط فارسان) بافته می شود.
