در قیامت هیچ كس به درد هیچ كس نخواهد خورد، در آنجا هر کس خودش تنها با اعمال خود می ماند و شفاعت نیز در هر حالتی پذیرفته نیست!
در آیه 162سوره بقره خداوند اشاره به عدم بخشش و تخفیف در عذاب فرموده است. سوال پیش می‌آید که آیا این امر مغایرت با رحمن و رحیم بودن خداوند ندارد و ما انسان‌ها نیز وقتی کسی اظهار ندامت می کند، نباید گذشت داشته و به او فرصتی بدهیم؟
تمام گناهان، باطن و ملكوت انسان را ظلمانی و تاریک می‌كند زبانی كه دروغ می‌گوید، غیبت می‌كند بوی بدی می‌دهد كه اهل دل آن بو را می‌توانند استشمام كنند.
همت چقدر باید باشد؟ حجت الاسلام عالی فرمودند: مومن باید همتش همنشینی با حضرت امیر علیه السلام باشد و نگوید که من این همه گناه کرده ام و نمی‌توانم و......" اما داشتم فکر می‌کردم چنین همتی با واقعیاتی که مثلا در زندگی من وجود دارد در تضاد نیست؟
«توبه» در لغت، به معنای رجوع است. وقتی بنده به مولای خود بر می گردد، می گویند توبه کرده است. خداوند در قرآن کریم به همه ی مومنان دستور توبه می دهد. رسول مکرّم اسلام فرموده اند: «خودتان را با استغفار و توبه معطّر کنید تا بوی بد گناه شما را رسوا نکند».
