این مثل در موقعی گفته می شود که یک نفر از طرف آدم پرزور و قوی تر از خود ظلمی می بیند و چون زورش به او نمی رسد ناچار حکم او را می پذیرد.
وقتی كه بخواهند ضرر و زیان عجله و شتاب را نشان بدهند این مثل را می گویند.
هر وقت که می خواهند کسی از ماجرایی آگاه نشود و او را به بهانه ای بیرون فرستند و یا به قول علامه دهخدا پی کاری فرستادن که کمی طول کشد، از باب مثال می گویند : فلانی را به دنبال نخود سیاه فرستادیم.یعنی جایی رفت به این زودی ها باز نمی گردد.
موضوعات داغ
