اگر از شهر خوی در استان آذربایجان غربی به سمت چالدران از جاده زرآباد حرکت کنید در بین راه به منطقه‌ای خواهید رسید به نام جهنم دره.
آفرودرها یا به اصطلاح خودشان دو دیفرانسیل سواران مرامنامه نانوشته و جذابی دارند که می گوید: «وقتی همه دوستات رفتند طرقبه و شاندیز توی ویلا و دارند با نوشیدنی خنک تو اوج آرامش آفتاب می گیرند، تو و چندتا از رفقات وسط گل و شن گیر کردی و دست و پا می زنی و می خندی.
تعبیری در قرآن کریم وجود دارد که مۆمنان، بهشت را به ارث می برند. در واژه ی ارث، شیء باید از شخصی به شخص دیگر منتقل شود؛ لذا استفاده آن در این آیه، پرسشی را در ذهن خواننده ایجاد می کند، اما با کمی دقت و تحقیق درباره ی آن به دست می آید که این تعبیر هیچ بُعدی ندارد.
در قرآن کریم فراوان از جهنم و آتش و عذاب سخن گفته شده. تعداد و رقم آیات در جای خود، اینکه چقدر من و شما خود را از اهالی آن و یا مبرا از هر گناه و عیب می دانیم به جای خود.
قرآن كریم در غالب موارد، مغفرت را در مقابل جنت قرار داده به این دلیل که بهشت خانه پاكان است پس كسى كه هنوز آلوده به گناهان و پلیدی هاى معاصى باشد داخل آن نمى شود، مگر آنكه خداى تعالى با آمرزش خود گناهان او را از بین برده و پاكش كند.
چنین به نظر می رسد ابدی بودن جهنم ظلم به بنده ها است. چون در مقابل یک گناه باید از عذاب نامحدود و ابدی رنج بکشند. در حالی که مدت زمانی که در این دنیا هستند محدود و کوتاه است. آیا این نوعی ظلم از سوی خداوند نیست؟
