بعضی‌ها هنگام احسان و نیکوکاری هم دست از تعصب و تقید برنمی‌دارند و از کیش و آیین و سایر معتقدات مذهبی سائل مستمند پرسش می‌کنند به قسمی که آن بیچاره به جان می‌آید تا پشیزی در کف دستش گذارند.
هر وقت که می خواهند کسی از ماجرایی آگاه نشود و او را به بهانه ای بیرون فرستند و یا به قول علامه دهخدا پی کاری فرستادن که کمی طول کشد، از باب مثال می گویند : فلانی را به دنبال نخود سیاه فرستادیم.یعنی جایی رفت به این زودی ها باز نمی گردد.
موضوعات داغ
