تعبیری در قرآن کریم وجود دارد که مۆمنان، بهشت را به ارث می برند. در واژه ی ارث، شیء باید از شخصی به شخص دیگر منتقل شود؛ لذا استفاده آن در این آیه، پرسشی را در ذهن خواننده ایجاد می کند، اما با کمی دقت و تحقیق درباره ی آن به دست می آید که این تعبیر هیچ بُعدی ندارد.
قرآن كریم در غالب موارد، مغفرت را در مقابل جنت قرار داده به این دلیل که بهشت خانه پاكان است پس كسى كه هنوز آلوده به گناهان و پلیدی هاى معاصى باشد داخل آن نمى شود، مگر آنكه خداى تعالى با آمرزش خود گناهان او را از بین برده و پاكش كند.
در آیه 162سوره بقره خداوند اشاره به عدم بخشش و تخفیف در عذاب فرموده است. سوال پیش می‌آید که آیا این امر مغایرت با رحمن و رحیم بودن خداوند ندارد و ما انسان‌ها نیز وقتی کسی اظهار ندامت می کند، نباید گذشت داشته و به او فرصتی بدهیم؟
این آیات بحثى را كه در آیات گذشته در زمینه دانشمندان دنیاپرست و همچنین عوامل هدایت و ضلالت گذشت تكمیل مىكند، در این آیات مردم به دو گروه تقسیم شدهاند و صفات هر كدام توضیح داده شده: "گروه دوزخیان و گروه بهشتیان".
در روایتی از امام علی علیه السلام نام طبقات و درهای جهنم چنین ذکر شده است: 1- هاویه؛ 2- سعیر؛ 3- جحیم؛ 4- سقر؛ 5- حطمه؛ 6- لظی؛ 7- جهنم (بحار الانوار - ج8 - مبحث نار)
