ما مسلمانان کتابی داریم سرتاسر نور و امید و تدبیر، آمیخته با توصیه های عمیق و ژرف در مسائل مختلف.
در همه فرهنگ ها نقش مادر در تربیت فرزندان بسیار با اهمیت مطرح شده و در ادبیات روانشناسی نقش مادر بسیار پررنگ بوده اما در این بین به نقش پدر توجه کمتری شده است.
رفتارهای بیادبانه فرزندتان همیشه عمدی نیست. گاهی اوقات بچهها تشخیص نمیدهند که پریدن وسط حرف دیگران، دست کردن در بینیشان یا بلند درمورد عیب دیگران در خیابان حرف زدن کار بیادبانهای است.
غذای کودک یکی از مهمترین عوامل رشد و ساختار بدنی و فکری کودک در بچگی و بزرگسالی است. پس باید به آن بسیار توجه داشت اما همواره مادران از بی اشتهایی کودکان خود شکوه دارند.
از آنجایی که انسان موجودی اجتماعی و تنهای برایش دشوار است، میل دارد با کسی هم صحبت شود و دوستی را کنار خودش داشته باشد. یافتن دوست یک نوع مهارت محسوب می شود. معمولا این موضوع در سنین کودکی خیلی جدی گرفته نمی شود در حالی که دوست می تواند روی شکل گیری شخصیت افراد اثر بگذارد.
برخی معتقدند، این عقیده که والدین به تعلیم و تربیت نیاز دارند تا پدر و مادر بهتری شوند، هنوز گسترش نیافته است، اما این ادعا واقعیت ندارند، جامعه به طور روزافزون بر کار والدین ارج گذاشته و اعتبار می گذارند، زیرا والدین مهم ترین افراد زندگی فرزندان هستند.
کودکان هر روز از پدر و مادر پیامهایی مبنی بر «درست» یا «نادرست» بودن امور دریافت میکنند که باعث به وجودآمدن قضاوتها و پیش فرضهایی میشود که با ذهنیت دیگران متفاوت است.