پیتر بردشاو و بقیه منتقدان سینمایی گاردین ستونی دارند به نام guilty pleasure. ترجمه‌اش به فارسی می‌شود چیزی در مایه «لذت گناه‌آلود».
با وجود نقدهای خوب و فروش بالای فیلم عده كمی فكر می‌كردند كه این فیلم از مدعیان اسكاری امسال باشد. دنیای بسیار تاریك و صریح فیلم از مدار فیلمهای معمول و موردپسند اعضای آكادمی بسیار فاصله دارد. با این حال حجم توجهات گرداگرد فیلم شاید می‌توانست او را به نامزدی در بخش‌های مختلف نزدیك كند.
درآستانه برگزاری هشتادوهفتمین دوره جوایز اسکار که می‌توان آن را مهم‌ترین و یکی از پربیننده‌ترین رویدادهای سینمایی در جهان دانست، با نگاهی به ادوار گذشته این رویداد سینمایی به رکوردهای عجیب و جالبی از سوی سینماگران بر می‌خوریم؛ همچون 20بار نامزدی اسکار بدون کسب حتی یک جایزه و یا کسب 22 جایزه اسکار توسط تنها یک سینماگر.
همیشه باید با خواندن اسامی نامزدهای این بخش یك دردی به دل ما بنشیند. و حالا امسال هم شاهد آن هستیم كه بازی خارق‌العاده رالف فاینس در هتل بزرگ بوداپست كنار گذاشته شده. در كنار این درد همیشگی همیشه یكی دو تا بازنده هم وجود دارد.
آن موقع ها میانگین سنی هر چهار نفرشان بیشتر از 19-20 سال نبوده. بهرام شاه محمدلو با حساسیت ها و شیوه مخصوص به خودش آنها را انتخاب کرده و کلی با آنها تمرین کرده تا بتوانند بیایند جلوی دوربین. همان وقت ها خیلی ها دلشان می خواست بدانند این بازیگران قبلا کجا بوده اند.
«مثل‌آباد»، «شاه‌دزد»، «باز مدرسه‌ا‌م دیر شد»، «محله برو بیا» و «محله بهداشت»، ازجمله مشهورترین این مجموعه‌ها بودند. ضمن اینکه در برخی سکانس‌ها و لحظه‌های «اشک تمساح» نیز تماشاگر به خنده می‌افتاد.
مجموعه کلاه قرمزی در سال ۱۳۷۲ به طور رسمی و بعد از مجموعه صندوق پست در تلویزیون پخش شد. این مجموعه در آغاز یک عروسک به عنوان شخصیت اصلی داشت که همان کلاه قرمزی بود.
