همیشه باید با خواندن اسامی نامزدهای این بخش یك دردی به دل ما بنشیند. و حالا امسال هم شاهد آن هستیم كه بازی خارق‌العاده رالف فاینس در هتل بزرگ بوداپست كنار گذاشته شده.
در كنار این درد همیشگی همیشه یكی دو تا بازنده هم وجود دارد. امسال جیك جیلنهال و دیوید اویلوو فرصت حضور در این بخش را به كارل برای بازی در "فاكس كچر" و كوپر برای "تك‌تیرانداز آمریكایی" باختند.
بازی كوپر در ابتدا سر و صدا كرد اما با توجه به افت حجم توجهات به "تك‌تیرانداز آمریكایی" در هفته‌های اخیر انتخاب او هم دور از ذهن بود. كارل اما كمتر غافلگیركننده بود. او همیشه شكار مناسبی بوده، البته بعد از بی‌مهری‌ای كه در بفتا به او شد حالا خوشحالیم كه بالاخره می‌توانیم شاهد حضور او در این بخش باشیم.
لیست نامزدهای دریافت جایزه اسكار 2015 اعلام شد و مثل همیشه از قلم افتادگی‌ها و غفلت‌های خودش را به همراه داشت. اما آكادمی علوم و هنرهای سینما هنوز هم می‌توانند دست كم به اندازه توان شش هزار مرد میانسال سفیدپوست از راه‌های خوبی هم غافل‌گیرمان كنند.
هرچقدر هم كه بخواهید با تصورات قالبی به آكادمی نگاه كنید اما حقیقت این است كه سلایق بسیار متفاوت و حتی گاهی آزاد اندیشانه‌ای درمیان آنان یافت می‌شوند كه البته توانایی این را هم دارند كه به فیلم‌هایی غیر از بیوگرافی‌های دانشمندان بریتانیایی توجه نشان دهند (كه البته بدشان هم نمی‌آیند فقط همان را انجام دهند). بنابراین بهترست برای اینكه نوع باورتان را به رای‌های اسكاری عوض كنید نگاهی به ده غافلگیری به شدت خوشایند درمیان نامزدهای اعلام شده بیاندازید.
10. فساد ذاتی پل تامس اندرسون در بخش بهترین فیلمنامه
یكی از تفرقه‌اندازترین عناوین سال (خبر رسیده است كه بسیاری از اعضای آكادمی از آن متنفرند). فساد ذاتی را اكثریت حتی در مقایسه با استانداردهای فیلمی قبلی اندرسون، "مرشد"، فیلمی اسكاری فرض نمی‌كردند. اما واضح است كه در بین اعضای آكادمی عضله‌ای قوی از طرفداران سرسخت این كارگردان وجود دارد كه توانسته است به دو بخش بهترین طراحی صحنه و بهترین فیلمنامه اقتباسی راه یابد.
البته كه فیلم برای بسیاری هم غیرقابل درك بوده اما چیزی كه به آن توجه شده نام و شهرت پل توماس اندرسون دركنار وظیفه سخت تبدیل رمانی كه اساسا در تصور هر كارگردانی فیلم ساختن از روی آن غیرممكن فرض می‌شود بوده است.
9. سالی خوب برای فیلمهای خارجی زبان و فیلم مستند
فیلمهای مستند یا خارجی زبانی كه به اسكار راه پیدا می‌كنند معمولا ممكن است حالتی سرزده داشته باشند كه پرنده شانس اسكار ممكن است اتفاقی روی شانه هركدام از آن ها بنشیند، گاه فیلم‌هایی تار و مبهم و گاهی دیگر عناوینی سرراست كه هرسال به یك منوال برنده می‌شوند. اما تغییرات زیادی در این دو بخش در سال های اخیر صورت گرفته. اعضای آكادمی امسال فیلم استیو جیمز؛ Life Itself را نادیده گرفتند (اگرچه این فیلم بیشتر هم به مذاق منتقدان خوش آمد تا فیلمسازان) و فورس ماژور هم زیادی برایشان تلخ و تاریك بود.
از طرفی اما Tangerines شاید تنها عنوان سبك درمیان نامزدهای فیلم خارجی زبان باشد كه البته در كنار "لویاتان" و "آیدا" از بهترین فیلم های سال هستند كه دركنار همه نامزدهای خوب بخش فیلم مستند به طور حتم ارزش پول خرج كردن و تماشا كردن را دارند. دست كم در مقایسه با فیلمهای نامزد شده در بخش بهترین فیلم این گونه به نظر می‌آید. پس پیشنهاد می‌كنم بی‌درنگ سری هم به آن‌ها بزنید.
8. نامزدی "Beyond The Lights " در بخش بهترین ترانه فیلم
تقریبا هیچ كس این ملودرام دست كم گرفته شده را ندیده است و تمام كمبودی كه فیلم در مطرح كردن خود داشت باعث شده است كه این نامزدی غیرمعمول به نظر بیاید. ترك Gratefull اما موفق شد راهش را به سوی اسكار باز كند و برای زیتا اورا و دایان ورن یك نامزدی را به ارمغان بیاورد. قطعا همین هم باعث خواهد شد كه افراد بیشتری برای تماشای فیلم كنجكاو شوند.
7. حضور گری یرشون در بخش بهترین موسیقی متن برای فیلم "آقای ترنر"
اگرچه فیلم از نامزدی در بخش‌های دیگر جا ماند اما اولین نامزدی اسكار را برای آهنگساز خود، یرشون به ارمغان آورد. ما فكر می‌كنیم كه موزیك یرشون آراستگی خاصی داشت، بدون اینكه این توانایی را داشته باشد كه در ذهن تماشاگر برای مدتی خودش را نگه دارد.
البته در حالی كه هیچ گزینه دیگری برای انتخاب كردن وجود نداشت (موزیك بردمن شایستگی لازم را ندارد، الكساندر دسپلا پیشاپیش دوبار نامش در فهرست ذكر شده و موسیقی زیرپوست هم شاید زیادی به گوش اعضای آكادمی اكسپریمنتال بیاید) پس ما هم فرض می‌كنیم كه یرشون لیاقت نامزدی در این بخش را دارد.
6. نامزدی "آیدا" در بخش بهترین فیلمبرداری
بخش بهترین فیلمبرداری تقریبا غیرمنتظره‌ترین عناوین را در خود جای داده است. شاید اعضای آكادمی تصمیم گرفتد كه در پیروی از نامزدی فیلم "استاد بزرگ" در سال گذشته (فیلمی كه به هیچ وجه در هیچ بخش دیگری یك مدعی اسكاری نبود) امسال هم به فیلمبرداری سیاه و سفید خیره‌كننده لوكاس ژل و ریژارد لنژویسكی برای فیلم "آیدا" توجه نشان دهند تا سیر توجهات، سوای حضور در بخش فیلم خارجی زیان به این فیلم همچنان صعودی بماند.
البته كه رای دهندگان چیز ارزشمندی در فیلمبرداری این دو فیلمبردار لهستانی دیده‌اند.
5. نامزدی لارا درن برای فیلم "وحشی"
قبول دارم، بخش بهترین بازیگران مكمل زن امسال چندان قوی نبود. باز هم بسیاری فكر می‌كردند كه نام جسیكا چستین را برای فیلم "پرخشونت‌ترین سال" و رنه روسو را برای "نایت كراولر" در این بخش خواهند دید. اما در نهایت این بخش از مدار فیلمهای جنایی سیاه بیرون آمد و به لارا درن روی خوش نشان داد.
ستاره فیلم "مخمل آبی" (كه پیش از در سال 1991 برای فیلم "رز پریشان" نامزد جایزه اسكار شده بود) تنها در فلاش بك فیلم وحشی حضور دارد و همین باعث شد بسیاری گمان كنند كه این بازیگر نتوانسته تاثیر لازم را بر مخاطب به وجود بیاورد و هنوز هم ریس ویترسپون در مركز توجهات قرار دارد. این انتخاب البته كه از چستین و روسو گزینه امن‌تری‌ست اما در عین حال بازی درن چیزی كم ندارد و این خوب است كه اعضای آكادمی به بازگشت او توجه نشان داده‌اند.
4. حضور بردلی كوپر و استیو كارل در بخش بهترین بازیگر مرد
همیشه باید با خواندن اسامی نامزدهای این بخش یك دردی به دل ما بنشیند. و حالا امسال هم شاهد آن هستیم كه بازی خارق‌العاده رالف فاینس در هتل بزرگ بوداپست كنار گذاشته شده. در كنار این درد همیشگی همیشه یكی دو تا بازنده هم وجود دارد.
امسال جیك جیلنهال و دیوید اویلوو فرصت حضور در این بخش را به كارل برای بازی در "فاكس كچر" و كوپر برای "تك‌تیرانداز آمریكایی" باختند. بازی كوپر در ابتدا سر و صدا كرد اما با توجه به افت حجم توجهات به "تك‌تیرانداز آمریكایی" در هفته‌های اخیر انتخاب او هم دور از ذهن بود. كارل اما كمتر غافلگیركننده بود. او همیشه شكار مناسبی بوده، البته بعد از بی‌مهری‌ای كه در بفتا به او شد حالا خوشحالیم كه بالاخره می‌توانیم شاهد حضور او در این بخش باشیم.
3. نامزدی میان ستاره‌ای در بخش بهترین تدوین صدا
دو بخشی كه در بین جوایز اسكار به بهترین تدوین صدا و بهترین میكس صدا اختصاص دارد همیشه از طرف عموم نادیده گرفته شده‌اند. اما امسال قطعا با نامزدی میان ستاره‌ایِ كریستوفر نولان ابروهای زیادی به نشانه تعجب بالا پریده‌اند.
معمولا سرازیری توجهات بی امان به فیلمهای نولان چیز تعجب برانگیزی نبوده است اما حالا این میكس صدای فیلم است كه بیشتر از همه چیز درباره آن صحبت شده. و این را بگوییم كه این همهمه بیشتر در مسیر بدی بوده، چرا كه تماشاگران به غیرقابل تحمل بودن صدای فیلم نولان اعتراض كردند و تا جایی پیش رفتند كه این كارگردان مجبور شد برای دفاع از انتخاب خلاقانه‌اش به آن‌ها جواب پس بدهد. با این حال برخلاف تماشاگران، اعضای اكادمی تحت تاثیر كار او قرار گرفتند.
2. حضور ماریون كوتیار در بخش بهترین بازیگر زن
حضور جولیان مور، فلیسیتی جونز، روزاموند پایك و ریس ویترسپون از ماه سپتامبر در این بخش قطعی شده بود. اما پنجمین نامزد با اما و اگرهای زیادی همراه بود. بسیاری فكر می‌كردند كه ایمی آدامز برای فیلم "چشمان بزرگ" این جایگاه را پر می‌كند. بعضی‌ها هم به حضور جنیفر آنیستون برای فیلم "كیك" یا امیلی بلانت برای "در اعماق جنگل" شك داشتند. اما در نهایت همه این گزینه‌ها خط خوردند و ماریون كوتیار برای فیلم "دو روز، یك شب" موفق به دریافت این نامزدی شد.
ما فكر می‌كردیم كه اگر او نتوانسته برای فیلم "زنگار و استخوان" كه از حمایت كمپانی سونی پیكچرز برخوردار بود در این بخش نامزد شود پس به طور حتم فیلم برادران داردن از هیچ شانسی برخوردار نخواهد بود. اما حالا به نظر می‌آید كه فیلم در دل اعضای آكادمی جا خوش كرده و البته ماهم خوشحالیم كه كوتیار هم كه یكی از اجراهای مورد علاقه امسال‌مان را به نمایش گذاشت در این صف ایستاده است.
1. حضور بنت میلر در بخش بهترین كارگردان
روزهایی كه فقط پنچ عنوان شانس حضور در بخش بهترین فیلم را داشتند معمولا عادت بر این بود كه كارگردانان كمتر دیده شده به بخش بهترین كارگردان راه پیدا كنند. اگرچه عریض كردن این بخش از سال 2009 این احتمال را كاهش داد. امسال اما بزرگترین شوك با دیدن نام بنت میلر در بخش بهترین كارگردانی به ما وارد شد، بدون اینكه فیلمش، فاكس كچر توانسته باشد برای نامزدی در بخش بهترین فیلم سال چراغ سبز بگیرد. از سال 2007 تا به اینجا و پس نامزدی جولیان اشنابل این اتفاق برای اولین بار افتاده است.
این انتخاب نه تنها میزان اعتبار فیلم را نشان می‌دهد بلكه به منزله تایید احترامی‌ست كه اعضای آكادمی برای میلر قائل شده‌اند (او تقریبا با همه از جود آپاتو تا اسپایك جونز رابطه دوستانه‌ای دارد). ما فكر می‌كنیم كه این حضور به ضرر كلینت ایستوود تمام شد و شاید حتی میلر را مقصر این موضوع بدانیم. اما خوب زیاد هم نمی شود اعتراض كرد.
