ام اس دارید؟
برای کسانی که مبتلا به بیماری ام اس هستند، محیطی که در آن ورزش می کنند خیلی مهم است، چون این افراد مشکل نوروپاتی و اتونوم پیدا می کنند؛ اگر محیط خیلی سرد یا گرم باشد فشار خون آنها بالا می رود. لباس و کفش این افراد هم خیلی مهم است و باید با دقت بیشتری انتخاب شود.
اگر بیماران مبتلا به ام اس در مرحله حاد بیماری نباشند و علائم بیماری آنها کنترل شده باشد، هیچ ورزشی برای آنها ممنوع نیست، ولی اگر به مرحله حاد رسیده و به عنوان مثال بینایی آنها کمتر شده است و... ، حتما باید پس از معاینه، متخصص به آنها توصیه های ورزشی را بکند.یک مشکل بزرگ این بیماران، عدم تعادل بدن است پس توصیه می شود هرگز بدون همراه به ورزش نروند، حتی برای پیاده روی، چون ممکن است در اثر به هم خوردن تعادل بدن، زمین بخورند و دچار شکستگی استخوان شوند.به همین دلیل ورزش هایی مثل کوهنوردی که به خاطر ارتفاع در دمای پایین هوا انجام می شود و نیاز به تعادل دارد، برای این افراد مناسب نیست.
صرع دارید؟
کسانی هم که مبتلا به کوهنوردی هستند، تنها در صورتی ورزش برای آنها منعی ندارد که علائم بیماری کنترل شده باشد؛ به عنوان مثال بیمار مبتلا به صرعی که برای دو سال تشنج نداشته است، می تواند با همراه، در محیط های دسته جمعی ورزش کند.
افراد مبتلا به دیابت، قبل از ورزش حتما باید چیزی نوشیده یا خورده باشند و نیم ساعت پس از آن ورزش کننداین افراد باید به این نکته توجه داشته باشند که گرما می تواند به تشنج آنها منجر شود. پس تا حد امکان محیطی که در آن به ورزش می پردازند، گرم نباشد. همچنین زمانی را برای ورزش انتخاب کنند که خسته نیستند.مثلا پس از 8 ساعت کار روزانه نباید سراغ ورزش بروند، بلکه بهتر است کمی استراحت کنند. سپس در هوایی خوب و مناسب که نه گرم باشد و نه سرد، ورزش کنند.ولی اگر صرع آنها کنترل شده نیست و مثلا یک ماه پیش تشنج کرده، ورزش های شدید برای آنها ممنوع است، ولی می توانند ورزش های خفیف انجام دهند.
آسم دارید؟
اگر کسی آسم دارد و بیماری وی کنترل شده نیست، به عنوان مثال هر ماه یکی دو بار دچار نفس تنگی حاد می شود، بهتر است ابتدا آن را کنترل کند و بعد سراغ ورزش برود. ولی در صورتی که بیماری کنترل شده است و هر چند ماه یک بار مشکل پیدا می کند، می تواند ورزش انجام دهد، ولی حتما اسپری آبی رنگ سالبوتامول خود را همراه داشته باشد و تا حدامکان، تنها ورزش نکند.این بیماران نباید در یک مکان خلوت و بدون اسپری به عنوان مثال به مدت یک ساعت بدوند. مکان ورزش نیز خیلی مهم است، مثلا اگر به گرده گل ها و گیاهان حساسیت دارند، نباید در آن منطقه تردد داشته باشند یا پیاده روی کنند.محیط ورزش نباید آلوده باشد، مثلا در بعدازظهر شلوغ تهران نباید در خیابان ورزش کرد، دوید یا به پیاده روی رفت. بهتر است این افراد در محیط های بسته ورزش کنند که آلودگی کم است و هوا نیز سرد یا گرم نباشد و ورزش را از خفیف شروع کنند.
کسانی که به آسم مبتلا هستند، مشکل دیگری هم دارند و آن اینست که آسم آنها در هوای سرد تشدید می شود. پس حتما باید شال گردن داشته باشند و از زیر شال نفس بکشند تا هوای گرم وارد ریه های آنها شود و داروهای شان را مرتب مصرف کنند.
قندخون تان زیر 100 است؟
بدن برای ورزش به گلوکز (قند خون) نیاز دارد. پس کسانی که قند خون شان زیر 100 است ممکن است طی ورزش دچار افت قندخون یا هیپوگلیسمی شوند. پس برای آنها حتی ورزش خفیف نیز توصیه نمی شود، ولی این بدان معنا نیست که دیواری دور خود بکشند و هیچ فعالیت بدنی نداشته باشند.این افراد باید کارهای روزمره خود را انجام دهند، مثلا پنج دقیقه به سر کوچه بروند، خرید خود را انجام دهند و در خانه به امور خود بپردازند، چون همه اینها هم فعالیت بدنی محسوب می شود.در کل پیاده روی آنها بیش از 10 دقیقه طول نکشد، ولی کوهنوردی، یک ساعت پیاده روی و... ممنوع است.
افراد مبتلا به دیابت، قبل از ورزش حتما باید چیزی نوشیده یا خورده باشند و نیم ساعت پس از آن ورزش کنند. توصیه می کنیم دیابتی ها حتما در طول پیاده روی، یک همراه داشته باشند و به خصوص انسولینی ها، حتما پلاکی در گردن داشته باشند که مشخص شود انسولین مصرف می کنند، تا اگر در جایی از هوش رفتند بقیه متوجه شوند انسولین مصرف می کنند و بلافاصله با یک لیوان آب قند به کمک آنها بیایند.
یکی دیگر از معضلات افراد دیابتی، مشکل زخم پاست. برای کسانی که در اثر دیابت دچار مشکل زخم پا شده اند، به هیچ عنوان شنا توصیه نمی شود، ولی اگر زخم در پای آنان وجود ندارد و تنها مشکل گزگز و مورمور در پا دارند و به اصطلاح پای آنها خواب می رود، یعنی دیابت مزمن دارند، دوچرخه سواری و شنا توصیه می شود. اما برای این افراد پیاده روی طولانی و کوهنوردی ممنوع است، چون حس در پاهای شان کم می شود و متوجه ضربه نمی شوند و ممکن است دچار زخم پا شوند.
نمی توانید یوگا کار کنید، اگر. . .
دیابت دارید؟
در دیابت بسیاری از بیماران دچار مشکل چشمی به ویژه خونریزی داخل چشم می شوند و دید چشم آنها کم می شود. برای این افراد هر نوع ورزشی که سر را به سمت پایین می آورند مثل یوگا و ژیمناستیک، ممنوع است.
همچنین ورزش های همراه با حبس نفس ممنوع است، چون فشار خون و در نتیجه فشار چشم را بالا می برد و سبب خونریزی چشم می شود. این افراد قبل از هر ورزشی، ابتدا باید با پزشک متخصص چشم مشاوره کنند.البتـه کسانی که سال هاست دیابت دارند، ولی هنوز گرفتار عوارض چشمی، کلیوی و... آن نشده اند، هیچ منعی در ورزش ندارند و اتفاقا به آنان توصیه می شود تا با انجام حرکات ورزشی عرق کنند، تنفس آنها بالا برود و قند خون شان تنظیم شود. پس ورزش شدید و متوسط نیز برای آنها ایرادی ندارد.ولی اگر قند خون کسی زیر 100 یا بالای 250 باشد که مجبور به تزریق انسولین هستند، ورزش ممنوع است.گاهی این افراد فکر می کنند قندخون شان با بالا و پایین پریدن یا دویدن پایین می آید، ولی کاملا برعکس است، به ویژه در دیابت نوع یک که انسولین مصرف می کنند، چون این افراد اگر ورزش کنند قند خون شان حتی بالاتر نیز می رود.
وقت شناس باشید!
کسانی که مشکلات ساده گوارشی مثل نفخ و... دارند، نباید بلافاصله بعد از غذا ورزش کنند، بلکه حداقل دو ساعت باید از صرف غذا بگذرد.
بر خلاف تصور عموم مبنی بر لزوم مصرف غذای پرکالری قبل از ورزش، وعده غذایی نباید شامل گوشت و چربی باشد. بهترین روش، خوردن غذایی شامل کربوهیدرات مثل نان و برنج است. این موضوع برای کسانی که مشکل گوارشی دارند، اهمیت بیشتری دارد.
