فیزیکدانان در کالج سلطنتی لندن و دانشگاه‌های کپنهاک و هلینسکی معتقدند بر هم‌کنش‌های ذرات هیگز-بوزون و جاذبه، اثری پایدار کننده بر کل جهان داشته، به طوری که مانع فروپاشی بزرگ، اندکی پس از انفجار بزرگ شده است.

جاذبه نه تنها ما را بر روی زمین نگه می‌دارد و سیارات را در نظم خود محصور می‌کند بلکه افتخار نجات کل جهان را نیز از آن خود کرده است. بدون حضور این برهم‌کنش میدان هیگز که در تمام جهان حضور دارد و مسئول جرم داشتن مواد است انرژی بسیار زیادی می‌یافت به طوری که جهان پس از رد کردن یک قله‌ی انرژی به یک چاه انرژی گرفتار می‌آمد.

این بدان معنا است که جهان در عرض چند میکروثانیه بسیار ناپایدار می‌شد و بر روی خود فروپاشی می‌کرد.اما به نظر دانشمندان انحنای فضا-زمان-جاذبه همه چیز را در کنار هم نگه داشته است و مانع تباهی جهان شده است. البته بر همکنش ذرات هیگز و جاذبه با استفاده از شتابدهنده‌های ذرات قابل اندازه گیری نیست اما این برهمکنش اثر زیادی بر روی ناپایداری هیگز در طول تورم (انبساط جهان) دارد.

به گفته‌ی این دانشمندان حتی مقدار اندکی از این برهم‌کنش قادر به توضیح پایدار شدن جهان ما بدون نیاز به هیچ فیزیک جدیدی است.این گروه امیدوار است بتواند این برهم‌کنش‌ها را با مطالعه‌ی داده‌های گیتی‌شناسی به دست آمده از ماموریت‌های آژانس فضایی اروپا اندازه‌گیری کند.

در صورت موفقیت این گروه در انجام چنین مهمی، آخرین عدد ناشناخته در مدل استاندارد ذرات فیزیک به دست خواهد آمد و ما یک قدم به پاسخ این پرسش که ما چگونه اینجا هستیم نزدیک‌تر می‌شویم.