یكی از صنایع دستی تزیینی- کاربُردی ایران " مینا كاری " نام دارد. سابقه این هنر به دوران ساسانیـان می رسد. روش كار به این صورت است كه ابتدا زیر ساخت مورد نظر را (معمولاً از مس و نقره) تهیه نموده، بر روی آن لعاب سفید زده و در كوره می گذارند تا پخته شود. سپس روی آن را نقاشی های سنتی كشیده و دوباره در كوره می گذارند، در این زمان اثر مینا نام می گیرد.
مینا، ماده ای زُجاجی است كه بر اثر ذوب شدن روی سطح اشیای فلزی جلوه ای شفاف، شبیه به كاشی لعاب دار پیدا می كند. هنر میناكاری به روش های مینای مشبك، مینای نقاشی، مینای حكاكی و مینای خانه بندی اجرا می گردد.میناسازی متداول امروزی نوعی نقاشی با رنگ های مینایی است. مینا كاری روی طلا و نقره صائبین اهواز از شهرت بین المللی برخوردار است و استاد فرحان چحیلی جزء هنرمندان برجسته این هنر می باشند.
از هنر میناكاری برای ساخت تابلو، ساعت، شربت خوری، قوطی سیگار، پیپ تزئینی، گردنبند، جعبه جواهرات، ظروف، گلدان و ... استفاده می نمایند. روش نگهداری آن حفاظت ازاشیای نوک تیز و بُرّنده و سقوط از ارتفاع و ضربه می باشد و با آب ولرم و صابون و شوینده های معمولی و غیر اسیدی قابل شستن می باشد.
