دریفت (Drift) چیست؟
دریفت در لغت به معنای لغزیدن و گرد و خاک کردن است ولی در عالم رانندگی به لیز دادن خودرو با استفاده از ترمز دستی یا بکس باد کردن می‌گویند.
دریفت یک حرکت بسیار هیجان‌انگیز در اتومبیلرانی است. دریفت را در ابتدا ژاپنی‌ها به دنیا معرفی کردند اما در حال حاضر بیشتر علاقمندان به اتومبیلرانی با این رشته آشنا هستند و مسابقات دریفت در سرتاسر جهان هر ساله برگزار می‌شود. در کشور عزیزمان ایران نیز این مسابقات چند سالی هست که برگزار می‌شود.
گرچه با ماشین‌های دیفرانسیل جلو هم می‌شود دریفت کرد ولی به علت اینکه با این ماشین‌ها برای اکثر دریف کردن‌ها نیاز به استفاده از ترمز دستی می‌باشد و به این دلیل که سرعت خودرو بیش از حد کاسته می‌شود بنابراین تمایل چندانی به دریفت با این‌گونه خودروها نیست و بیشتر از خودروهای با محور عقب استفاده می‌شود.
زمان مناسب برای دریفت
موقعی که شما با سرعت می‌خواهید یک پیچ را رد کنید و برای اینکه از چپ شدن ماشین جلوگیری کنید (به علت نیروی گریز از مرکز زیاد ماشین) مجبور می‌شوید سرعت اتومبیل‌تان را کم کنید، ولی غیر از این راه، راه دیگری هم وجود دارد و آن لیز دادن پشت ماشین با استفاده از ترمز دستی کشیدن یا بکسباد کردن اتومبیل (البته برای ماشین‌های محور عقب) هست که به این کار دریفت کردن می‌گویند. اگه وقت ترمز کردن و کم کردن سرعت ماشین را ندارید و سرعت شما بسیار زیاد است و اگر احساس می‌کنید که قرار است چپ کنید، باید دریفت کنید. البته اینکار نیاز به تجربه دارد. شما باید از رفتار ماشین بعد از ترمز دستی کشیدن آگاه باشید و با فرمان آن را کنترل کنید.
نحوه صحیح دریفت کردن
شاید شروع دریفت بسیار ساده باشد. در ابتدا باید چسبندگی (Traction) چرخ‌های عقب را از بین ببرید. برای این منظور می‌توانید از ترمز، کلاچ، گاز، فرمان و ترمز دستی استفاده کنید. در ضمن خاک، پستی‌ها و بلندی‌ها و ... در اطراف پیچ هم موثر هستند. مرحله سخت کار از اینجا شروع می‌شود، باید تا حد ممکن بدون افت سرعت، با حداکثر سرعت، زاویه و دود!!! و بدون چرخیدن به دور خود یک یا چند پیچ متوالی را طی کنید.
بسته به اینکه خودرو محور (دیفرانسیل) جلو یا عقب باشد، دو روش برای دریفت وجود دارد:
دریفت در خودروهای با محور جلو (front-wheel drive):
در این روش قبل از رسیدن به پیچ معمولا اتومبیل را در دنده 2 قرار می‌دهند (و یا اگر اتومبیل در دنده بالاتری باشد 1 یا 2 دنده معکوس می‌دهند) سپس دور موتور را در محدوده 4000 تا 7000 (بسته به اتومبیل) نگه می‌دارند و با همین دور موتور، اتومبیل را به شدت به داخل پیچ رانده و پدال کلاچ را بصورت ناگهانی فشار داده و رها می‌کنند که اینکار باعث می‌شود چرخ‌های عقب دچار هرزگردی شده و چسبندگی خود را از دست بدهند.
برای ادامه دریفت در طول پیچ و یا پیچ‌های بعدی باید همچنان پدال گاز را فشار داد و گاز را تنظیم کرد (بازی کردن با پدال گاز) و برای جلوگیری از چرخش اتومبیل به دور خود باید آن‌را با فرمان کنترل کرد (بازی کردن با فرمان).
وقتی اتومبیل در این حالت کنترل شد و راننده توانست کنترل اتومبیل را در دست داشته باشد می‌تواند با یک حرکت متناسب و کنترل روان فرمان، مسیر را تغییر دهد و پیچ بعدی را نیز با دریفت طی کند. در اینجا اگر سرعت کم باشد دریفت کوتاهتر خواهد بود و چون چرخ‌ها چسبندگی خود را دوباره کسب خواهند کرد ادامه حرکت میسر نخواهد بود.
دریفت در خودروهای با محور عقب(hand-brake technique):
دریفت به این صورت می‌باشد که قبل از رسیدن به پیچ، ابتدا کمی فرمان را در جهت پیچ می‌چرخانیم و خیلی سریع ترمز دستی را بالا می‌کشیم و همین که احساس کردیم عقب خودرو در حال لیز خوردن در جهت پیچ می‌باشد ترمز دستی را پایین می آوریم و بلافاصله فرمان را در جهت عکس پیچ می‌چرخانیم و با توجه به سرعت‌مان دنده را بر می‌گردانیم و پدال گاز را تا انتها فشار می‌دهیم تا موتور با حداکثر قدرتش چرخ های عقب را بچرخاند.
