در سال‌های اخیر شواهد متقاعد کننده‌ای آشکارا نشان داده که فیبریلاسیون دهلیزی (یک نوع ضربان قلب کاملاً نامنظم) در بسیاری از موارد، اختلالی است که به دلیل سبک نادرست زندگی روی می‌دهد، بویژه داشتن اضافه وزن. مسلماً بسیاری از افرادی که دچار فیبریلاسیون دهلیزی هستند، موارد هشدار دهنده‌ای در زندگی‌شان وجود دارد.
در این افراد، چند علت دیگر برای آریتمی قلب‌شان وجود دارد که شامل مواردی چون بیماری تیروئید، فشارخون بالا یا نارسایی دریچه میترال می‌شود. در مطالعات بالینی، مبتلایان به این وضعیت که اضافه وزن داشتند، توانستند با اصلاحات و تغییرات اساسی در سبک زندگی و تلاش برای کاهش وزن تا حدود زیادی علائم را کاهش داده و حتی در بسیاری از موارد مشکل فیبریلاسیون دهلیزی‌شان را برطرف نمایند. ضمناً کاهش وزن، همراه با تغییرات چشمگیر در ساختار و عملکرد قلب‌شان بوده است که باعث نرمال شدن ریتم ضربان قلب‌شان شد.
ارتباط ورزش با فیبریلاسیون دهلیزی
اکنون پژوهش‌های گوناگون تأیید می‌کنند که میزان ورزشی که انجام می‌دهیم، نقش مهمی در تعیین این مسئله دارد که دچار فیبریلاسیون دهلیزی خواهیم شد یا خیر، اما به این صورت که هم جنبه منفی دارد و هم جنبه مثبت! یعنی سبک زندگی یکجانشینی تاحدود زیادی خطر این بیماری را دربر دارد؛ اما از آن‌طرف نیز ورزش بیش از اندازه مخصوصاً زیاده‌روی در تمرینات استقامتی، ریسک فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش می دهد.
یکجانشینی و فیبریلاسیون دهلیزی
مطالعات فراوانی نشان داده‌اند که یک ارتباط قوی میان عدم تحرک و یکجانشینی با فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد. بنابراین بهبود سبک و کیفیت زندگی می‌تواند احتمال فیبریلاسیون دهلیزی را کاهش دهد. تحقیقی که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، نشان داد بیمارانی که فیبریلاسیون دهلیزی داشتند، توانستند با پیروی از یک برنامه ورزشی مناسب و کافی تا حدود زیادی میزان سلامت قلب و ریه‌های‌شان را بالا ببرند که این بهبود، ارتباط تنگاتنگی با کاهش و یا حتی برطرف‌شدن فیبریلاسیون دهلیزی داشت.
" ورزش زیاد " و فیبریلاسیون دهلیزی
از سویی دیگر، مطالعات گوناگون ثابت کرده‌اند آن‌هایی که سال‌هاست در ورزش‌های استقامتی زورآزمایی می‌کنند (مانند دوندگان ماراتن) ریسک بالاتری در ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی دارند؛ حدود ۵ برابر بیشتر از بقیه.
همه این‌ها یعنی چه؟!
هر کسی که اضافه وزن دارد و بی‌تحرک و یکجانشین است، لزوماً دچار فیبریلاسیون دهلیزی نمی‌شود و البته هرکسی که تمرینات استقامتی زیادی انجام می‌دهد، دلیلی ندارد حتما چنین بلایی سرش بیاید. اما به‌نظر می‌رسد بعضی از افراد به‌طور طبیعی در معرض این مشکل هستند که احتمالاً مداخله‌های ژنتیکی دلیلش است و در این اشخاص ورزش زیاد واقعاً می‌تواند مشکل‌ساز و خطرناک باشد.
ورزشکاران استقامتی مایلند در دنیای خودشان زندگی کنند و معمولاً شما نمی‌توانید درمورد جنبه‌های منفی که همراه با فعالیت‌ها و شیوه زندگی‌شان است با آن‌ها گفتگو کنید. اما کسی که معمولاً بی‌تحرک و یکجانشین است به احتمال زیاد پند پذیرتر است! با پزشک‌تان درمورد کاهش وزن و شروع یک برنامه ورزشی درست و مناسب مشورت کنید، نه فقط به‌خاطر ارتقاء سلامت عمومی‌تان، بلکه برای کاهش علائم فیبریلاسیون دهلیزی یا برطرف کردن آن.
