این دست با الهام از یکی از شخصیت‌های سری فیلم‌های جنگ ستارگان به نام لوک اسکای‌واکر، «لوک» نامیده می‌شود. در یکی از قسمت‌های این سری فیلم‌های لوک بعد از جنگ با «دارک ویدر»، دستش را از دست داد و از آن به بعد، از یک دست روباتیک استفاده کرد.

قهرمان سریال جنگ ستارگان با حرکت دادن میله های درون دست مصنوعی که در بخش مچ کاملا پیداست، می تواند براحتی انگشتان خود را تکان دهد. او می تواند سوزش نوک سوزنی را که جراح رباتی به انگشتانش می زند بخوبی درک کند. اسکای واکر نه تنها می تواند با فکرش اندام مصنوعی اش را تکان دهد، بلکه آن را هم کاملا حس می کند.

گویی دست واقعی خودش است. چیزی را که در اینجا تماشاگر چندان به آن توجه نمی کند ارتباط واقعی بین انسان و ماشین است. امروزه دانشمندان در تلاشند به این حد از طبیعی بودن اندام های مصنوعی دست یابند.

برای برقراری چنین ارتباطی با ماشین و اندام های واقعی باید پیام های عصبی ارسالی از مغز در اندام های مصنوعی به علائم الکتریکی تبدیل شود و برعکس آنچه به دست برخورد می کند یا توسط آن لمس می شود از سیگنال های الکترونیکی به پیام های عصبی تبدیل گردد.

با دست جدید می‌توان اشیایی مثل یک دانه کشمش یا انگور را برداشت، از کلید استفاده کرد و قفل را باز کرد، موها را شانه کرد، نامه‌ها را باز کرد و تخم‌مرغ را با طرفات بدون شکستن پوسته آن برداشت، با این دست می‌شود حتی به صورت طبیعی از قاشق و چنگال استفاده کرد و حتی امکان استفاده از چوپ‌های غذاخوری به سبک چینی‌ها و ژاپنی‌ها هم وجود دارد!

این عمل جراحی ظریف که در آن مواد و ارگان های هوشمند وظیفه جراحان زبردست را برعهده خواهند گرفت، شکل زندگی انسان های آینده را بشدت تغییر خواهد دادو در آن زمان، معلولیت دیگر مفهومی نخواهد داشت

«لوک» می‌تواند با استفاده از امواج الکتریکی ماهیچه‌های نزدیک به محل قطع دست (الکترومیوگرام)، متوجه حرکتی که کاربرش قصد انجام آن را دارد، بشود و چند حرکت را به صورت همزمان انجام بدهد.

این دست کلا می‌تواند 10 حرکت پیچیده جداگانه را انجام بدهد، این دست توسط شرکت DEKA Research که مقرش در نیو همپشایر است، ساخته شده است.

کسانی که دستشان را در نزدیکی مفصل شانه یا وسط بازو یا وسط ساعد از دست داده‌اند، می‌توانند از لوک استفاده کنند، اما محدودیت‌هایی باعث می‌شود که کسانی که از محل مفصل مچ یا آرنج دچار نقص عضو شده‌اند، نتوانند از لوک استفاده کنند.

در گام اول لوک به 36 فرد دچار قطع عضو داده شد و نود درصد آنها بعد از امتحان آن اظهار داشتند که می‌توانند کارهایی را انجام بدهند که پیش از آن قادر به انجامشان نبوده‌اند.

ساخت پل ارتباطی زنده میان سیستم عصبی انسان و یک اندام مصنوعی مستلزم گذراندن چند گام است. گام اول این که دانشمندان در آزمایشگاه رشته های عصبی (رنگ سبز) را در لبه میکروالیاف های هادی برق (رنگ خاکستری) رشد دهند سپس عصب ها به دو طرف کشیده، جدا شده و موجب بلندشدن بافت های عصبی می شوند.

بعد از این که این پل در مکان عضو قطع شده قرارگیرد، بافت های عصبی میزبان (رنگ قرمز) روی پل را خواهند گرفت و به این ترتیب علائم عصبی بین مغز، نخاع و اندام مصنوعی رد و بدل خواهد شد.

به این ترتیب، بشر یک گام دیگر به تبدیل کردن رویاهایش که نمود آن در فیلم های علمی - تخیلی ثبت شده است، نزدیک تر خواهد شد.