قدمت مشک دوزی مشخص نشده، اما این کار الهام گرفته از مشک حضرت ابوالفضل (ع) بوده است. سابقه در مشک دوزی بیش از ۳۰۰ سال است ، در زمان های قدیم که برق کشی و یخچال و سردخانه به شکل امروزی وجود نداشته، کشاورزانی که برای کار برداشت محصول خود در زمین کشاورزی مشغول به کار بودند، برای خنک نگه داشتن آب آشامیدنی خود از مشک استفاده می کردند و مشک آب را زیر سایه گیاهی قرار می دادند تا به دور از گرمای آفتاب به طور طبیعی خنک بماند.

تهیه پوست مرغوب برای تهیه مشک : اول پوست درجه یک در نمک گذاشته می شود و چند روز در همین وضعیت نگهداری می شود، بعد موهای آن به وسیله قیچی چیده می شود. هر گونه مواد زاید، چربی و هر چیز دیگری را از پوست جدا کرده. مرحله بعد ته چرم رو دوخته و با ریختن جَفت درون آن، قسمت داخلی پوست آماده میشود. در نهایت بین شش ماه تا یک سال باید به عنوان مشک استفاده بشود.

مشک ها هم سایزبندی دارند : در دو سایز کوچک (۲ لیتری) و بزرگ (۳ لیتری) ساخته می شوند.

طول عمرمشک در واقع وابسته به آب است و در صورتی که چرم آن خشک بشود به مرور زمان از بین می رود. مشک مثل ماهی می ماند که با آب زنده است. یعنی همیشه باید داخل مشک آب باشد وگرنه بعد از مدتی خشک میشود.

اما نمونه تزیینی آن که طبیعتاً نیازی به آب کردن ندارد طول عمر زیادی دارد.