چه تفاوتی بین دو دوربین DSLR که از رزولوشن یکسان بهره می برند، اما قیمت های بسیار متفاوتی دارند، وجود دارد؟ در این مطلب لنزک به تفاوت میان دوربین های ارزان و گران قیمت خواهیم پرداخت.

دو دوربین DSLR از یک شرکت سازنده را در نظر بگیرید: دوربین سطح مبتدی Nikon D3300 و دوربین پیشرفته تر Nikon D7200. هر دو مجهز به حسگر ۲۴٫۲ مگاپیکسلی هستند، اما قیمت مورد دوم تقریبا دو برابر مورد اول است.

هر دو دوربین قادر هستند با تنظیمات نوردهی یکسان و لنز یکسان، عکس هایی با اندازه یکسان تولید کنند؛ پس ارزش دارد این تفاوت قیمت را برای خرید دوربین گرانتر پرداخت کنیم؟ پرداخت بیشتر دقیقا چه مزیتی در پی خواهد داشت؟

در اینجا ۶ تفاوت دوربین های ارزان قیمت و گران قیمت را آوردهایم تا هنگام خرید دوربین جدید، ذهنتان به صورت واضح تر اختلاف ها را مشاهده کنید.

1. سیستم فوکوس خودکار

دوربین های گران قیمت معمولا سیستم های فوکوس خودکار پیشرفته تری دارند؛ که این به معنای داشتن تعداد نقاط فوکوس بیشتر- و با دقت و حساسیت بالاتر- و زمان پاسخ دهی سریع تر و تنظیمات با جزئیات بیشتر است.

این دو دوربین از خانواده APS-C شرکت Canon را در نظر بگیرید: دوربین سطح مبتدی EOS 1200D و دوربین پیشرفته EOS 7D Mk II.

دوربین EOS 1200D کانن دارای ۹ نقطه فوکوس خودکار است، نقطه مرکزی در هنگام استفاده از لنزهایی با دیافراگم بیشینه f/5.6 یا بالاتر از دقت بالاتری برخوردار است.

کانن بازه کاری فوکوس خودکار را برای نقاط مرکزی ۱۸-۰ EV و برای نقاط دیگر ۱۸-۱ EV اعلام کرده است. نقاط فوکوس خودکار می توانند بصورت اتوماتیک یا دستی انتخاب شوند.

دوربین ۷D Mk II اندکی گرانتر است. در واقع شما می توانید با همان هزینه، ۶ دوربین ۱۲۰۰D خریداری کنید!

اما هنگامی که صحبت از فوکوس خودکار می شود، همانقدر که پول پرداخت کنید، امکانات بهتری هم خواهید داشت. دوربین ۷D Mk II دارای ۶۵ نقطه فوکوس خودکار از نوع صلیبی (cross-type) است. نقطه مرکزی از نوع صلیبی دوگانه است که در هنگام به کارگیری لنزهایی با بیشینه دیافراگم f/2.8 دقت بالاتری دارد، و حتی در f/8 هم همچون یک نقطه فوکوس خودکار معمولی صلیبی کار می کند.

سیستم فوکوس خودکار ۷D Mk II حساس تر و بازه کاری آن ۱۸-۳- EV است. امکانات زیادی جهت تغییر اندازه و مساحت ناحیه فوکوس خودکار نیز وجود دارد. همچنین با بهره گیری از فوکوس خودکار Dual Pixel CMOS، این دوربین برای عکاسی و ضبط ویدئو در حالت نمای زنده (live view)، فوکوس خودکار پیوسته ارائه می کند.

2. عکاسی سریع تر

مانند گوشی های هوشمند، کامپیوترها و خودروها، در دوربین ها نیز قیمت بیشتر به معنای سرعت بیشتر است. پول بیشتر به معنای پردازنده سریع تر، بیشینه سرعت شاتر بالاتر، نرخ عکاسی پی در پی بیشتر و در بهترین حالت، هر سه مورد است.

به طور مثال، دوربین حرفه ای EOS-1D X کانن سرعت شاتر بیشینه ۱/۸۰۰۰ ثانیه ای دارد و سرعت عکاسی پی در پی آن ۱۲ فریم در ثانیه است که در حالت فوق سریع (Super High) قابل افزایش به ۱۴ فریم در ثانیه است که می تواند ۳۸ عکس خام یا ۱۸۰ عکس JPEG پشت سر هم تولید کند.

ارزان ترین دوربین کانن، EOS 1200D می تواند با نرخ ۳ فریم در ثانیه، ۶ عکس خام یا ۶۹ عکس JPEG متوالی بگیرد. سرعت شاتر بیشینه این دوربین ۱/۴۰۰۰ ثانیه است.

صرف هزینه بیشتر همواره به معنای داشتن سرعت بالاتر نیست. دوربین ۵DS تنها می تواند با بیشینه نرخ ۵ فریم در ثانیه عکاسی کند- دوربین ۷۵۰D با حدود ۱/۶ قیمت، همین نرخ را ارائه می دهد- در عین حال که حسگری با تعداد پیکسل بسیار بالای ۵۰٫۶ مگاپیکسلی دارد.

3. کیفیت ساخت

پول شما تنها برایتان تکنولوژی بهتر به ارمغان نمی آورد، بلکه علاوه بر آن آلیاژ منیزیم بهتری را نیز نتیجه می دهد. تفاوت کیفیت ساخت میان دوربین های ارزان قیمت و گران قیمت در نگاه اول مشخص است. دوربین های ارزانتر پلاستیک بیشتری دارند و در اطراف دکمه ها، چرخنده ها و درگاهها عایق بندی کمتری وجود دارد.

دو دوربین D3300 و D7200 با قطع DX را با هم مقایسه کنیم. قیمت D3300 نصف قیمت D7200 است و با باتری و کارت حافظه ۴۶۰ گرم وزن دارد. وزن دوربین D7200 با باتری و کارت حافظه ۷۶۵ گرم است.

D7200 در قسمت پوشش جلو و عقب، دارای آلیاژ بهتری است. نیکون ذکر کرده است که این دوربین مقاوم در برابر قطرات آب است و دکمه شاتر آن برای گرفتن ۱۵۰۰۰۰ عکس تست شده است.

در اینجا برنده واقعی وجود ندارد: عده ای ممکن است به دلیل وزن کمتر و قابلیت حمل ساده، دوربینی مانند D3300 را انتخاب کنند و عده ای علاقمند به استحکام و وزن زیاد دوربینی چون D7200 باشند.

4. خوش دستی

در کنار وزن زیاد و مستحکم بودن، دوربین های گرانقیمت معمولا از لحاظ ارگونومیک بهتر از دوربین های ارزان قیمت هستند.

شما می توانید در دوربین های گرانقیمت کنترل بهتری بر روی تنظیمات داشته باشید و همچنین این دوربین ها دارای تنظیمات سفارشی سازی شده بیشتر و دکمه های اختصاصی برای عملکردهای ضروری هستند.

در دوربین های ارزان تر برای تراز سفیدی ممکن است لازم باشد به عمق تنظیمات منوی دوربین بروید، در حالیکه در دوربین های گران، این کار را تنها با یک دکمه می توان انجام داد.

5. اندازه سنسور دوربین

قیمت دوربین معیار مناسبی از اندازه فیزیکی حسگر یا سنسور تصویر داخل دوربین است. دوربین های فول-فریم که مجهز به حسگر بزرگتری نسبت به حسگرهای کراپ یا APS-C هستند، عملکرد بهتری در نور کم دارند و به طور مثال پیاده سازی افکت های عمق میدان کم در آنها ساده تر است.

دوربین های DSLR فول-فریم معمولا گران تر از دوربین های با حسگر APS-C هستند اما استثنائاتی هم وجود دارد.

بهبودهای صورت گرفته در عملکرد و تکنولوژی موجب می شود که دوربین های APS-C جدیدتر گرانتر از دوربین های فول-فریم قدیمی باشند.

حرفه ای ها همواره از این مساله آگاه هستند و می توانند مبلغی را دخیره کنند-که می توانند آن را برای خرید لنز، فلاش و دیگر تجهیزات عکاسی صرف کنند- به این روش که دوربین فول-فریم از نسل های قبل را خریداری می کنند.

6. ویزور یا نمایاب

ویزور در دوربین های ارزان قیمت، پوشش ۱۰۰ درصدی ایجاد نمی کند. این بدین معناست که صحنه ای که از ویزور مشاهده می کنید، در خروجی نهایی وجود نخواهد داشت: عکس نهایی فضای بیشتری را در اطراف لبه ها شامل خواهد شد.

در واقع با ایکه در دوربین یک ترکیب بندی عالی را انتخاب کرده اید، ممکن است لازم باشد در نرم افزارهای ویرایشی عکس را بُرش دهید (کراپ کنید).

یکی از روش های حل این مشکل استفاده از حالت نمای زنده (Live View) است، چراکه در این حالت، نمایشگر مستقیما از حسگر دوربین تغذیه می شود. در اینصورت تصویر مشاهده شده در نمایشگر دقیقا در کارت حافظه دخیره خواهد شد.

استفاده از نمای زنده همواره عملی نیست، اما اگر از سه پایه استفاده می کنید و قصد عکاسی منظره یا اجسام بی جان را دارید، این روش را در ذهن داشته باشید.