بلفاریت التهاب پلک ها و و فولیکول های مژه است. این بیماری شایع و اغلب طولانی مدت است ولی خوشبختانه نمی تواند به طور دائمی به بینایی آسیب بزند.

بلفاریت می تواند در اثر عفونت های باکتریایی نیز ایجاد شود ولی مسری نیست. افراد مبتلا به بیماری های پوستی مانند روزاسه، سبوره، دارندگان پوست چرب، شوره سر و یا مبتلایان به خشکی چشم بیشتر مستعد ابتلا به بلفاریت هستند.

یک یا چند علامت از این علائم ممکن است همراه بلفاریت ظاهر شود: قی کردن بیش از حد گوشه چشم هنگام بیدار شدن از خواب، چرب بودن بالا و پایین پلک ها، خارش، سوزش، احساس وجود شی خارجی در چشم با پلک زدن، چشم قرمز یا متورم، التهاب یا شکسته شدن پوست در امتداد لبه های پلک، و اشک بیش از حد. برخی از این علائم در سایر بیماری های چشمی نیز ممکن است مشترک باشد به عنوان مثال در گلوکوم حاد نیز چشم به طور ناگهانی قرمز و دردناک می شود.

خط اول درمان بلفاریت، حفظ بهداشت پلک است. تمیز نگهداشتن پلک ها نیز باید به واسطه شستشوی دائمی و مرتب مژه‌ها با شامپو بچه باشد تا لبه‌های پلک تمیز شود و شوره ‌ها و پوسته ریزی‌ ها تمیز شوند.

شامپو زدن به چشم در این افراد باید مدام انجام شود نه برای چند روز، چرا که این افراد زمینه این بیماری را دارند و در صورت رعایت نکردن این اقدامات ممکن است بلفاریت عود کند.

همین طور عفونت‌ چشم بیمار باید کنترل شود و اگر اشک چشم کم است باید اشک مصنوعی تجویز گردد. گاهی درمان با قطره های چشمی آنتی بیوتیک و پمادها در صورت وجود عفونت ضروری است. قطره های حاوی داروهای ضد التهابی نیز ممکن است کمک کننده باشد.

بلفاریت در هوای آلوده و خشک بیشتر نشان می‌ دهد و افرادی که در محیط ‌های مرطوب و پاک زندگی می ‌کنند کمتر در معرض این بیماری قرار می ‌گیرند.