ایده ی کشف سیاره های فراخورشیدی سابقه طولانی دارد، کشف این سیاره ها نه تنها باعث می شود ما درک بهتری از چگونگی شکل گیری و تحول و تکامل منظومه شمسی خود داشته باشیم، که باعث می شود دانشمندان امید بیشتری برای کشف سیاره هایی داشته باشند که امکان وجود حیات در آنها وجود دارد.
سال ۲۰۰۹، ناسا فضاپیمایی به نام کپلر را روانه فضا کرد که مجهز به ابزاری برای سنجش دقیق میزان نور دریافتی از بخشی از ستارههای راه شیری است. هرگاه نور ستارهای اندکی کم بشود و بعد مجددا به حد اولیه برگردد، میشود حدس زد که گذر یک سیاره موجود در مدار ستاره، باعث این کاهش نور شده باشد. از روی میزان کاهش نور، میتوان پی به اطلاعات اندکی در مورد سیاره، مثلاً اندازه آن برد.
تا به حال در این پروژه، هزار سیاره کشف شده است که فقط ۱۲ تا از آنها شرایطی مشابه زمین را داشتند، یعنی فاصله آنها از ستاره، به حدی بوده که حیات روی سطح آنها ممکن بوده است. اما به تازگی خبر هیجانانگیزی منتشر شد، اینکه کپلر یک سیاره را کشف کرده است که شبیهترین سیاره کشفشده به زمین تا به حال بوده است.
این سیاره را کپلر ۴۵۲b نام نهادهاند، این سیاره ۱۴۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در منظومه سیگنوس قرار دارد. این سیاره ۶۰ درصد از زمین بزرگتر است، میزان جاذبهاش احتمالاً دو برابر زمین است و به احتمال زیاد سطحی سنگلاخی و توأم با پستی و بلندی زیاد دارد. البته هنوز دانشمندان جرم وترکیبات آن را تشخیص ندادهاند ولی بررسیها نشان میدهد که سیارهای به این اندازه به احتمال بسیار زیاد سنگی است.
فاصله این سیاره تا خورشیدش، اندکی از فاصله زمین تا خورشید، بیشتر است، اما سیگنوس، ستارهی این منظومه شش میلیارد ساله (۱/۵ میلیارد سال پیرتر از خورشید) با دمایی مشابه با دمای خورشید، اندکی درخشانتر و قطر آن ۱۰ درصد از قطر خورشید بزرگتر است. ۳۸۵ روز طول میکشد تا کپلر ۴۵۲b به دور سیگنوس، گردش کند که بسیار نزدیک به ۳۶۵ روز گردش زمین است.
دانشمندان به این سیاره به چشم عموزادهی زمین نگاه میکنند، عموزادهای بزرگتر و پیرتر که فرصت تولد حیات در آن مهیا بوده است. آنها تقریباً مطمئن هستند که سیاره دارای جو (اتمسفر) است که از جو زمین ضخیمتر است و آتشفشانهای فعالی هم دارد.
در تصویر زیر منظومهی شمسی را در قیاس با منظومهی کپلر-۱۸۶ و منظومهی کپلر-۴۵۲ میبینید. منظومهی کپلر-۱۸۶ بسیار کوچک است و کلِ آن در مدار سیارهی تیر قرار میگیرد.