زادروز: ۱۴ شهریور ۳۵۲ - کاث، خوارزم

درگذشت: ۲۲ آذر ۴۲۷ (۷۵ سال) - غزنین

محل زندگی: ایران

ملیت: ایرانی

نام‌های دیگر: ابوریحان محمد بن احمد بیرونی

نقش‌های برجسته: پدر علم انسان‌شناسی، زمین‌سنجی و هندشناسی.

بنیان‌گذار مکانیک تجربی و نجوم تجربی.

پیشگام در روان‌شناسی تجربی.

شرکت‌کننده در بسیاری از زمینه‌های علمی.

دین: اسلام

دانشمندان بزرگی در ایران چشم به جهان گشوده اند و اسم و رسم جهانی به دلیل نبوغ خود بدست آورده اند. یکی از دانشمندان بزرگ ایران که امروزه در سراسر جهان وی را می شناسند ، ابوریحان بیرونی است وی به دلیل نبوغ بی بدیل در اختر شناسی و ریاضیات شناخته می شود . در این مقاله از سایت بیوگرافی آکاایران به زندگینامه ابوریحان بیرونی می پردازیم تا بیشتر با این دانشمند بزرگ ایرانی و آثار به جا مانده از او آشنا شویم.

ابوریحان محمد بن احمد بیرونی از دانشمندان بزرگ ایران در علوم حکمت و اختر شناسی و ریاضیات و تاریخ و جغرافیا مقام شامخ داشته، در سال 362 هجری قمری در حوالی خوارزم متولد شده و از این جهت به بیرونی یعنی خارج از خوارزم معروف شده. هیچ اطلاعی درباره اصل و نسب و دوره کودکی بیرونی در دست نیست.

نزد ابونصر منصور علم آموخت. در هفده سالگی از حلقه ایکه نیم درجه به نیم درجه مدرج شده بود، استفاده کرد تا ارتفاع خورشیدی نصف النهار را در کاث رصد کند و بدین ترتیب عرض جغرافیایی زمینیآن را استنتاج نماید. چهار سال بعد برای اجرای یک رشته از این تشخیصها نقشه هایی کشید و حلقه ایبه قطر پانزده ذراع تهیه کرد. در 9 خرداد 376 بیرونی ماه گرفتگی(خسوفی) را درکاث رصد کرد و قبلاً با ابوالوفا ترتیبی داده شده بودکه او نیز در همان زمان همین رویداد را در بغداد رصد کند. اختلاف زمانیکه از این طریق حاصل شد به آنان امکان داد که اختلاف طول جغرافیا ییمان دو ایستگاه را حساب کنند

ابوریحان محمد بن احمد بیرونیاز دانشمندان بزرگ ایران در علوم حکمت و اختر شناسیو ریاضیات و تاریخ و جغرافیا مقام شامخ داشته، در سال 362 هجریقمریدر حوالیخوارزم متولد شده و از این جهت به بیرونییعنیخارج از خوارزم معروف شده. هیچ اطلاعیدرباره اصل و نسب و دوره کودکیبیرونیدر دست نیست. نزد ابونصر منصور علم آموخت. در هفده سالگیاز حلقه ایکه نیم درجه به نیم درجه مدرج شده بود، استفاده کرد تا ارتفاع خورشیدینصف النهار را در کاث رصد کند و بدین ترتیب عرض جغرافیاییزمینیآن را استنتاج نماید. چهار سال بعد برای اجرای یک رشته از این تشخیصها نقشه هاییکشید و حلقه ایبه قطر پانزده ذراع تهیه کرد. در 9 خرداد 376 بیرونیماه گرفتگی(خسوفی) را درکاث رصد کرد و قبلاً با ابوالوفا ترتیبی داده شده بودکه او نیز در همان زمان همین رویداد را در بغداد رصد کند.

تمبر یادبود بیرونی چاپ شده در شوروی

اختلاف زمانیکه از این طریق حاصل شد به آنان امکان داد که اختلاف طول جغرافیاییمیان دو ایستگاه را حساب کنند. ویهمچنین با ابن سینا فیلسوف برجسته و پزشک بخاراییبه مکاتبات تندیدرباره ماهیت و انتقال گرما و نور پرداخت. در درباره مأمون خوارزمشاهیقرب و منزلت عظیم داشته چند سال هم در دربار شمس المعالیقابوس بن وشمگیر به سر برده، در حدود سال 404 هجریقمریبه خوارزم مراجعت کرده، موقعیکه سلطان محمود غزنویخوارزم را گرفت در صدد قتل او برآمد و به شفاعت درباریان از کشتن ویدرگذشت و او را در سل 408 هجریبا خود به غزنه برد. در سفر محمود به هندوستان، ابوریحان همراه او بود و در آنجا با حکما و علماء هند معاشرت کرد و زبان سانسکریت را آموخت و مواد لازمه برایتألیف کتاب خود موسوم به ماللهند را جمع آوریکرد.

بیرونیبه نقاط مختلف هندوستان سفر کرد و در آنها اقامت گزید و عرض جغرافیاییحدود یازده شهر هند را تعیین نمود. خود بیرونیمینویسد که در زمانیکه در قلعه نندنه (nandana) به سر میبرد، از کوهیدر مجاورت آن به منظور تخمین زدن قطر زمین استفاده کرد. نیز روشن است که او زمان زیادیرا در غزنه گذرانده است. تعداد زیاد رصدهایثبت شده ایکه به توسط او در آنجا صورت گرفته است با رشته ایاز گذرهایخورشید به نصف النهار شامل انقلاب تابستانیسال 398 آغاز میشود و ماه گرفتگیروز 30 شهریور همان سال را نیز در بر دارد. او به رصد اعتدالین و انقلابین در غزنه ادامه داد که آخرین آنها انقلاب زمستانیسال 400 بود. بیرونیتألیفات بسیار در نجوم و هیئت و منطق و حکمت دارد از جمله تألیفات او قانون مسعودیاست.

در نجوم و جغرافیا که به نام سلطان مسعود غزنوی نوشته، دیگر کتاب آثار الباقیه عن القرون الخالیه در تاریخ و آداب و عادات ملل و پاره ای مسائل ریاضی و نجومیکه در حدود سال 390 هجری بنام شمس المعالی قابوس بن وشمگیر تألیف کرده این کتاب را مستشرق معروف آلمانی زاخائو در سال 1878 میلادی در لیپزیک ترجمه و چاپ کرده و مقدمه ای بر آن نوشته است. دیگر کتاب «ماللهند من مقوله فیالعقل او مرذوله» درباره علوم و عقاید و آداب هندیها که آن را هم پروفسور زاخائو ترجمه کرده و در لندن چاپ شده است. دیگر «التفهیم فیاوائل صناعه التنجیم» در علم هیئت و نجوم و هندسه. بیرونی هنگامی که شصت و سه ساله بود کتابنامه ایاز آثار محمد بن زکریای رازی پزشک تهیه نمود و فهرستی از آثار خود را ضمیمه آن کرد.

این فهرست به 13 عنوان سر میزند که بعضیاز آنها برحسب موضوع و گه گاه با اشاره کوتاهی به فهرست مندرجات آنها تنظیم شده اند. این فهرست ناقص است زیرا بیرونی دست کم چهارده سال پس از تنظیم آن زنده بود و تا لحظه مرگ نیز کار میکرد. به علاوه هفت اثر دیگر او موجود است و از تعداد فراوان دیگری هم نام برده شده است. تقریباً چهار پنجم آثار او از بین رفته اند بیآن که امیدیبه بازیافت آنها باشد. از آنچه برجایمانده در حدود نیمی به چاپ رسیده است. علایق بیرونی بسیار گسترده و ژرف بود و او تقریباً در همه شعبه های علومیکه در زمان ویشناخته شده بودند سخت کار میکرد. وی از فلسفه و رشته های نظری نیز بی اطلاع نبود اما گرایش او به شدت بسوی مطالعه پدیده های قابل مشاهده در طبیعت و در انسان معطوف بود.

در داخل خود علوم نیز بیشتر جذب آن رشته هایی میشد که در آن زمان به تحلیل ریاضی در آمدند. در کانی شناسی، داروشناسی و زبان شناسی یعنی رشته هاییکه در آنها اعداد نقش چندانی نداشتند نیز کارهایی جدی انجام داد اما در حدود نیمی از کل محصول کار او در اخترشناسی، اختربینی و رشته هایمربوط به آنها بود که علوم دقیقه به تمام معنی آن روزگاران به شمار میرفتند. ریاضیات به سهم خود در مرتبه بعدی جای میگرفت اما آن هم همواره ریاضیات کاربسته بود. از آثار دیگر بیرونیکه هنوز هم در دسترس هستند میتوان اینها را نام برد: اسطرلاب، سدس، تحدید، چگالیها، سایه ها، وترها، پاتنجلی، قره الزیجات، قانون، ممرها، الجماهر و صیدنه.

بیرونی درباره حرکت وضعی زمین و قوه جاذبه آن دلایل علمی آورده است. میگویند وقتیکتاب قانون مسعودی را تصنیف کرد سلطان پیلواریسیم برایاو جایزه فرستاد. ابوریحان آن مال را پس فرستاد و گفت: من از آن بینیازم زیرا عمریبه قناعت گذرانیده ام و ترک آن سزاوار نیست. نظر پردازی، نقش کوچکیدر تفکر او ایفا میکرد. ویبر بهترین نظریه های علمی زمان خود تسلط کامل داشت اما دارای ابتکار و اصالت زیادی نبود و نظریه های تازه ای از خود نساخت.

آثار ابوریحان بیرونی:

1ـ در آثارالباقیه (الآثار الباقیه من القرون الخالیه). روز، که بارزترین و اساسی ترین واحد گاهشماری است، موضوع فصل اول است. بیرونی درباره مزایای مبدا‎‎های مختلف تقویم بحث می کند طلوع یا غروب (که بر مبنای افق اند) و دستگاههایی را که از هر یک استفاده می کنند نام می برد. بعد انواع مختلف سال را تعریف می کند سال شمسی، قمری، یولیانی و ایرانی و مفهوم کبیسه را در کار می آورد و در فصل سوم به تعریف تاریخهای مختلف و بحث در آنها می پردازد.

2 ـ قره الزیجات. کتاب مرجعی که استفاده کننده با کمک آن می توانست همه مسائل نجومی زمان خود را حل کند، و در آن تاکید بیشتر بر محسبات علمی است تا مباحثات نظری، و بدین دلیل شبیه «زیج» های اسلامی است. مباحث نظری، و بدین دلیل شبیه «زیج» های اسلامی است. مباحث این کتاب شامل قواعد تقویم نگاری، طول روز، تعیین «خداوندگار» احکامی سال و ماه روز و ساعت؛ مکان متوسط و مکان واقعی خورشید و ماه و سیارات، ساعت روز، عرض جغرافیایی محل، خسوف و کسوف، و شرایط رویت برای ماه و سیارات است.

مجسمهٔ ابوریحان بیرونی در دفتر سازمان ملل متحد در وین

3 ـ قانون (القانون المسعودی). این کتاب، که در میان آثار نجومی بازمانده بیرونی از همه جامعتر است، جداول عددی بسیاری را که منجمان و احکامیان قرون وسطی برای حل مسائل متعارف خود لازم داشته اند، به تفصیل شامل است، اما در آن بیش از زیجهای معمولی به گزارشهای رصدی به روش به دست آوردن روابط توجه شده است. کتاب به یازده مقاله و هر مقاله به ابواب و فصولی تقسیم شده است.

4 ـ ممرها (تمهید المستقر اتحقیقمعنی الممر). این کتاب به توصیف پدیده های احکامی محتلفی که لفظ ممر (گذر یا عبور) بر آنها اطلاق می شد، اختصاص دارد. وقتی می گوییم سیاره ای از سیاره دیگر عبور می کند، منظور این است که از لحاظ طول سماوی یا عرض سماوی یا فاصله نسبی تا زمین از آن می گذرد.

5 ـ صیدنه (کتاب اصیدنه فی الطب). بیرونی حقیقت را فقط در نوشته های و گفته ها نمی جست، بلکه میل شدیدی به تحقیق مستقیم در پدیده های طبیعی داشت و این کار را گاهی در سخترین شرایط انجام می داد، و این میل او با قریحه ای در ساختن آلات و ابزار و تمایل به دقت در مشاهدات همراه بود. به دلیل علاقه ای که به دقت داشت، و نیز چون می ترسید که در جریان محاسبات دقت لازم را از دست بدهد و نتایج حاصل از رصد را به نتایج حاصل از محاسبات طولانی ترجیح می داد.

چهارتاقی دانشمندان ایرانی

6 ـ التفهیم (التفهیم لاوائل صناعه التنجیم). کتابی است درسی در علم احکام نجوم، که بیش از نیم آن به مقدمات موضوع اصلی اختصاس دارد. کتاب هم به فارسی موجود است وهم به عربی، که ظاهرا هر دو صورت آن را ابوریحان خود فراهم کرده است، و در مجموع پنج فصل دارد.

7 ـ اسطرلاب (کتاب فی استیعاب الوجوه الممکنه فی صفعه الاسطرلاب)

8 ـ الجماهر (الجماهر فی معرفه الجواهر).

9 ـ سدس (حکایه الاله المسماه السدس الفخر).

10 ـ تحدید (تحدید نهایات الاماکن لتصحیح مسافات المساکن).

11 ـ چگالیها (مقاله فی النسب التی بین الفلزات و الجواهر فی الحیم(.

12 ـ سایه ها (افراد المقال فی امر الظلال).

13 ـ وترها (استخراج الاوتار فی الدائره).

14 ـ پاتنجلی.

15 ـ ماللهند.

ابوریحان بیرونی در سال 440 هجری در سن 78 سالگی در غزنه بدرود حیات گفت.