ارویل و و ویلبر رایت کسانی بودند که اولین هواپیمای قابل کنترل موتوردار و سنگین تر از هوا  را ساختند و گام مهمی در تحقق رویای پرواز بشر برداشتند.

برادران رایت سالها بر روی گلایدرها و وسایل نقلیه مشابه قبل از نخستین پروازشان کار می‌کردند.

دو برادر دوچرخه فروش پس اینکه خبری در روزنامه مبتنی درباره مرگ یک گلایدر سوار خواندند به این فکر افتادند که اطلاعاتی در این زمینه کسب کنند. آنها در ۱۸۹۹ گلایدر مدل و در تابستان ۱۹۰۱ اولین گلایدر واقعی آنها برای آزمایش آماده شد. آنها "کیتی هاوک" را برای این موضوع انتخاب کردند اما پرواز آن چندان موفقیت آمیز نبود.  

آنان پس مطالعات بیشتر روی گلایدرها دومین گلایدر خود "قناری" را ساختند و ماشین ابداعی خود را پس از تدارک و پیش بینی تمامی تمهیدات لازم در روز 14 دسامبر 1903 به پرواز درآوردند که پرواز موفقیت آمیزی نبود. با این وجود آنان سه روز بعد ، هواپیمای یک موتوره خود را برای چهار مرتبه در آسمان به پرواز درآورند و اولین انسانهایی شدند که پرواز با هواپیما را تجربه کردند.

در یک صبح پنجشنبه رویایی که باد مناسبی نیز در فضای اطراف ساحل پیچیده بود ابتدا ارویل و سپس ویلبر و بعد بار دیگر ارویل و سپس ویلبر مجموعاً چهار پرواز انجام دادند. هواپیمای دوباله آنها از روی یک ریل پرتاب چوبی به مسافت حدود 18 متر و در جهت مخالف بادی به سرعت بیش از 20 مایل در ساعت 32 کیلومتر در ساعت به هوا بر میخاست.

در اولین آزمایش، ویلبر مسافتی در حدود 120 فوت را در مدت زمانی در حدود 12 ثانیه طی کرد. در آخرین و طولانی ترین پرواز نیز که به وسیله ویلبر انجام شد مسافتی در حدود 852 فوت در 59 ثانیه طی شد. حوالی ظهر آن روز ، یکی از معدود شاهدان این پروازها که جوانی به نام "جانی مور" بود پس از دیدن موفقیت برادران رایت ، در حالی که از خوشحالی در پوست خود نمی گنجید، شروع به دویدن در کنار ساحل کرد و فریاد زد: "آنها بالاخره موفق شدند، آنها بالاخره موفق شدند، چقدر خوب شد که آنها بالاخره پرواز کردند."

"ویلبر رایت" که عمر کوتاه تری داشت در 30 مه 1912 در اثر ابتلا به بیماری تیفوئید در سن چهل و پنج سالگی درگذشت و برادرش "ارویل" در 30 ژانویه 1948 در سن هفتاد و شش سالگی درگذشت. مجموعه عکس های آلبوم برادران رایت در موزه کتابخانه کنگره امریکا نگهداری می‌شود.