برخی افراد همیشه احساس گرسنگی میکنند. فکر میکنید این موضوع طبیعی است؟ با ما همراه باشید تا ۱۰ علت گرسنگی دائمی را با شما در میان بگذاریم.
اگر به باشگاه میروید و سخت ورزش میکنید، افزایش اشتها امری طبیعی محسوب میشود. همچنین اگر باردار هستید، احتمالاً شاهد افزایش اشتهای خود خواهید بود. با این حال، اگر بدن هیچ دلیلی همیشه احساس گرسنگی دارید و فکر میکنید ته معده شما سوراخ شده و هرگز پر نمیشود، احتمالاً مشکلی وجود دارد.
گرسنگی یک نیاز روانی به کالری، آب و نمک است که در اثر عوامل مختلفی تحریک میشود. شناسایی علت گرسنگی مداوم، حائز اهمیت است؛ زیرا عدم درمان این مشکل باعث میشود دچار مشکلات فیزیکی یا روانی شوید. در ادامه ۱۰ علت گرسنگی را بررسی کردهایم.
• بدن شما دچار کمبود آب شده است
کم شدن آب بدن، یکی از دلایل احساس گرسنگی است، در واقع کمبود آب در بدن حتی در سطح خفیف به عنوان نشانه گرسنگی ظاهر میشود. اعلام گرسنگی و تشنگی از طریق هیپوتالاموس انجام میگیرد. زمانی که بدن دچار کمبود آب شود، سیمهای هیپوتالاموس روی هم میافتند و شما به جای یک بطری آب، یک بسته چیپس میخورید. اگر همواره آب موردنیاز بدن را تأمین کنید، میتوانید از بروز این اشتباه جلوگیری کنید.
• کربوهیدرات زیاد مصرف میکنید
کربوهیدراتهای ساده مانند مواد غذایی حاصل از آرد و شکر، سطح شکر خون را به شدت افزایش میدهند و به سرعت پایین میآورند. پایین آمدن ناگهانی شکر خون باعث تحریک احساس گرسنگی میشود. از مواد غذایی سرشار از فیبر مانند بادام، سیب، پسته و غیره به جای کربوهیدراتهای استفاده کنید.
• خواب شبانه شما بیکیفیت بوده است
از دلایل دیگر احساس گرسنگی نداشتن خواب کافی و خوب در شب است به عبارتی اگر شب آرام و راحتی را پشت سر نگذاشته باشید، دو هورمونی که با اشتها ارتباط دارند، ترشح میشوند. کمبود خواب باعث افزایش هورمون Gherlin که محرک اشتها است و کاهش هورمون Leptin که محرک احساس سیری است، میشود. سعی کنید شبها ۷ الی ۸ ساعت بخوابید تا هورمونهای اشتها مجدداً تنظیم شوند.
• به اندازه کافی چربی نمیخورید
چربیهای اشباعنشده نیز همانند پروتئین باعث احساس سیری میشوند. از مغز میوهها، آووکادو و روغنهای سالم برای تأمین چربی موردنیاز بدن استفاده کنید. به گفته متخصصین، ۲۰ الی ۳۰ درصد کالری موردنیاز روزانه بایستی از طریق چربی تأمین شود.
• زیاد استرس دارید
از علل دیگر احساس گرسنگی دائمی داشتن استرس زیاد است. زمانی که تحتفشار هستید، بدن هورمونهای استرس یعنی آدرنالین و کورتیزول بیشتری ترشح میکند. افزایش این هورمونها باعث میشود بدن احساس کند موردحمله قرار گرفته و به انرژی نیاز دارد. در نتیجه اشتهای شما افزایش مییابد. همچنین استرس سطح ماده شیمیایی سروتونین را در مغز کاهش داده و باعث احساس گرسنگی کاذب میشود. سعی کنید از طریق شرکت در کلاسهای یوگا یا روشهای دیگر آرامش خود را به دست آورید.
• بدن شما به پروتئین بیشتری نیاز دارد
از دلایل دیگر احساس گرسنگی دائمی کمبود مصرف پروتئین است. اگر در وعدههای غذایی خود از پروتئین و چربی سالم استفاده کنید، مدت بیشتری احساس سیری خواهید داشت. پروتئین نه تنها مدت طولانیتری در معده میماند و احساس سیری میدهد، بلکه احساس گرسنگی را نیز سرکوب میکند. روزانه حداقل ۴۶ گرم پروتئین مانند ماست چکیده، تخممرغ، گوشت و غلات سبوسدار بخورید.
• وعدههای غذایی را نادیده میگیرید
اگر صبحانه یا ناهار نخورید، بیشتر گرسنه میشوید. زمانی که معده برای مدتی طولانی خالی میماند، هورمون گرسنگی Gherlin را بیشتر تولید میکند و اشتهای شما افزایش مییابد. سعی کنید بیش از ۴ الی ۵ ساعت وقفه بین وعدههای غذایی ایجاد نشود. حتی اگر از صبحانه خوشتان نمیآید، در ساعت اول پس از بیدار شدن، چیزی مانند ماست، کره بادامزمینی یا تکههای سیب بخورید.
• غذا را قورت میدهید و به اندازه کافی نمی جوید
از دلایل دیگر احساس گرسنگی دائمی نجویدن غذا به اندازه کافی است. اگر غذا را نجویده قورت دهید، معده پر میشود؛ اما مغز زمان کافی برای ثبت حس سیری نداشته است. در نتیجه همچنان اشتها خواهید داشت. سعی کنید به آرامی غذا بخورید و هر لقمه را کامل بجوید. حدود ۲۰ دقیقه زمان لازم است تا سیگنال سیری به مغز برسد.
• در معرض تبلیغات مواد غذایی قرار دارید
با توجه به تبلیغاتی که ۲۴ ساعت شبانهروز و ۷ روز هفته در زندگی افراد وجود دارد، تعجبی ندارد که بسیاری از افراد همواره هوس خوردن میکنند. رابطه بین آنچه میبینیم و آنچه میخواهیم، طی یک تحقیق در سال ۲۰۱۲ مستند شده است. سعی کنید تا حد امکان در معرض تبلیغات مواد غذایی قرار نگیرید.
• از یک سری داروهای خاص استفاده میکنید
ممکن است برخی از داروهایی که برای رفع بیماریها استفاده میکنید، باعث افزایش اشتها شود. داروهای ضدافسردگی و کورتیکواستروئیدها اشتها را افزایش میدهند و باعث می شوند دائما احساس گرسنگی کنید. در این مورد بهتر است با پزشک خود صحبت کنید.