نتایج پژوهش مذکور نشان داد ساکنان میکروسکوپی روی پلاستیک ها در هر جایی از اقیانوس وجود دارند. موجوداتی از میکروب های تک سلولی گرفته تا حیوانات بی مهره ای که از این منزلگاه های انسان ساز شناور بهترین استفاده را می کنند.
به طور شگفت آوری، دریافتیم که برخی از موجودات ریزی که بر روی سطح پلاستیک های مورد بررسی زندگی می کنند، شامل؛ بریززوآنز ، بارناکل ها ، نوعی کرم، آسلوتا ایزوپود ، تخم های حشرات دریایی مانند هالوبیت ها هستند.
رنگ ها برای مشاهده توسط میکروسکوپ الکترونی به کار رفته است و رنگ طبیعی موجود نیست. این نوعی ایزوپود ریز است که بر روی فنجان یکبار مصرف ساخته شده از فوم زندگی می کند.
باوجود آن که موجودات ساکن بر روی پلاستیک ها، به لحاظ تنوع نسبت به انواعی که در بخش های آلوده ی اقیانوس زندگی می کنند کمتر هستند، اما بررسی این پدیده ی زیست محیطی ممکن است هنوز هم از جهاتی مهم و حتی حیاتی باشد. برای نمونه، ریز پلاستیک ها مکانی را برای تخم ریزی حشرات دریایی فراهم می کنند که در محیط باز اقیانوس تولیدمثل کنند.
همچنین این پژوهش اولین گونه های کوکولیتوفورها را که به پلاستیک ها می چسبند مشخص ساخت. کوکولیتوفورها، جلبک های ریزی هستند که با صفحات تشکیل شده از کربنات کلسیم محصور شده اند و به خاطر نیازی که به نور خورشید دارند، تنها در مناطقی از اقیانوس که نور خورشید به آن می رسد زندگی می کنند. جالب است که ما تنها آنها را بر روی دور ریزهای پلاستیکی آب های استرالیای جنوبی پیدا کردیم. مطالعات وسیع تر بر روی آب های استرالیا با دماهای گوناگون ممکن است در فهم بهتر رابطه ی میان این کوکولیتوفورها و محیط پلاستیک به ما کمک کند.
کوکولیتوفورها و دیاتوم ها بر روی سطح ریزپلاستیک نمونه برداری شده از آب های جنوب غربی استرالیا.
اثرات وسیع بر روی ....
همچنین ما شواهدی در رابطه با این موجودات ریز میکروسکوپی یافتیم که نشان می داد چه بر سر پلاستیک های رها شده و شناور در اقیانوس ها خواهد آمد. دیاتوم ها، جلبک های بسیار ریزی هستند که با کپسولی سنگین ساخته شده از سیلیکا محصور شده اند. متنوع ترین و فراوان ترین گروه از موجودات کشف شده همین دیاتوم ها بوده اند. با کمک پروفسور گوستاو هالگراف ما توانستیم 14 نوع از انواع دیاتوم هایی را که بر روی ریزپلاستیک ها زندگی می کنند، شناسایی کنیم. 11 نوع از این دیاتوم ها کاملا جدید بودند و تاکنون بر روی پلاستیک ها پیدا نشده بودند.
دیاتوم ها ( سبز رنگ) و میکروب های پلاستیک خور( تجزیه کننده های بالقوه پلاستیک به رنگ بنفش) بر روی ریزپلاستیک دورریز
دیاتوم ها معمولاً عادت دارند به سطح سخت صخره ها، رسوبات دریایی، و گیاهان دریایی بچسبند و زندگی کنند. بنابراین پلاستیک های اقیانوسی محیط جدید و شناور و پر از نوری برای این ارگانیسم ها فراهم کرده اند. بخاطر رشد سریع و تولید زیاد مواد غذایی، به طور طبیعی دیاتوم ها غذایی لذیذ برای برخی دیگر از موجودات هستند.
از آن جا که میزبان پلاستیکی آنها می تواند حاوی مواد سمی باشد، این معما همچنان باقی می ماند که آیا چنین زنجیره غذایی، اثر مثبت یا منفی بر روی حیواناتی که به این شیوه خو گرفته اند و یا بر روی زنجیره ی غذایی خواهد داشت یا خیر ؟
نکته ی جالب توجه این است که دیاتوم هایی که بر روی پلاستیک های اقیانوسی به این شکل به سر می برند، ممکن است میزان پلاستیک های سطح دریاها را کاهش دهند. تعداد بسیار زیاد این جلبک های سیلیکایی می تواند وزن پلاستیک میزبان را کاهش داده، و باعث شود، تکه های بسیار ریز در اعماق اقیانوس غرق شوند. پدیده ی غرق شدن پلاستیک ها می تواند یکی از دلایلی باشد، در پاسخ به این پرسش که چرا پلاستیک های شناور در اقیانوس آن چنان که انتظار می رود افزایش نمی یابند.
آزمایش های انجام شده نشان می دهد که بسیاری از میکروب ها با سطوح پلاستیکی واکنش شیمیایی انجام می دهند. این مشاهدات، به همراه یافته هایی از مطالعات پیشین در این زمینه، این نظر را تقویت می کنند که میکروب ها به فرایند تجزیه ی پلاستیک ها در دریا کمک می کنند. ممکن است این دلیلی دیگر بر عدم افزایش میزان آلودگی پلاستیکی در سطح دریاها باشد.
به علاوه میکروب های تجزیه کننده ی پلاستیک ممکن است با استفاده از راه حل های بیوفناورانه برای فرایند تولید و بازیافت پلاستیک بر روی زمین خاکی نیز به کار روند. شاید ما در آینده، به کمپوست های صنعتی دست یابیم که زباله های پلاستیکی را تجزیه کرده و به این شکل به حفظ سلامت محیط زیست کمک شایانی شود. مطالعات ذکر شده در این مقاله در دانشگاه غربی استرالیا با همکاری موسسه ی اقیانوسی CSIRO و سایر مراکز مطالعاتی استرالیا انجام شده است.
