شاید روزی فرا برسد که با الگوبردای از حسگرهای طبیعی بال خفاشها، نسل جدیدی از هواپیماها و پهپادها ساخته شود که احتمال برخورد مرگبار آنها با موانع به حداقل برسد.
پرواز خفاشها به عنوان پستانداران پرنده ای که در شب هنگام سر از آسمان در می آورند از آنچنان دقت و مهارتی برخوردار است که همواره مایه حیرت و شگفتی محققان بوده است. خفاش ها در حالی که با سرعت زیادی پرواز می کنند کوچکترین برخوردی با موانع ریز و درشت پیش رویشان ندارند.
به تازگی گروهی از دانشمندان دانشگاههای جان هاپکینز، کلمبیا و مریلند موفق به کشف یک از رازهای این شگفتیه خفاش ها شده اند. کشف این راز مهم به طراحان و مهندسان این امکان را می دهد تا در آینده ای نه چندان دور بال و بدنه هواپیماها و پهپادها را به گونه ای طراحی کنند که کمترین احتمال را در برخورد با موانع پیش رو داشته باشند.
دانشمندان این دانشگاهها دریافت کننده های حسی بال خفاش قهوه ای را مورد تجزیه و تحلیل دقیق قرار داده و در عین حال متوجه ساختار جالب توجه دریافت کننده های حسی دیگری شدند که در محل رویش موهای بال پرنده قرار دارند. همزمان با پرواز خفاش، موهای بال آن با توجه به جریان هوا تغییر می کند و در همین حال دریافت کننده های موجود در محل رویش موها تغییرات به وجود آمده را دریافت کرده و به جانور در تنظیم درست مسیر پروازی کمک می کند. نکته حیرت انگیز این است که تمامی این رویدادها تنها در کسری از زمان صورت می گیرد.
اکنون دانشمندان در نظر دارند د نسل جدید سیستمهای پروازی و هواپیما ها را را با الگوبرداری از این شگفتی طبیعی ارایه کنند تا حوادثی نظیر برخورد هواپیما و پهپاد به کوه یا سایر موانع پیش رو به حداقل برسد.
