شهرت وی بخاطر فعالیت نزدیکش با حزب نازی در جنبش علمی فیزیک آریایی و نیز تحقیقات در خصوص پدیده‌ی اثر اشتارک است که به همین دلیل جایزه‌ی نوبل فیزیک سال ۱۹۱۹ را دریافت کرد.

۱۵ آوریل سال ۱۸۷۴ میلادی یوهانس اشتارک در شهر شیکنهوف متولد شد بعد از پایان دوره‌ی ابتدایی و دبیرستان در زادگاهش به دانشگاه مونیخ رفت و تحصیلات خود را در این دانشگاه در مقطع کارشناسی آغاز کرد.

وی در رشته‌های فیزیک، شیمی و کریستال شناسی به تحصیل پرداخت و سال ۱۸۹۷ توانست دکترای خود را از دانشگاه مونیخ دریافت کند. بعد از پایان دوره‌ی دکترا وی با موسسات تحقیقاتی بسیاری شروع به همکاری کرد و در کنار آن در دانشگاه گوتینگن و دانشگاه هانوفر نیز به تدریس مشغول شد.

مهمترین دستاورد علمی وی به سال ۱۹۱۹ باز می‌گردد که توانست اثر اشتارک را کشف کند و به خاطر همین کشف نیز در همان سال جایزه‌ی نوبل فیزیک را به خود اختصاص داد. اثر اشتارک به انتقال و شکافته شدن خطوط طیفی اتم‌ها و مولکول‌ها بدلیل حضور یک میدان الکتریکی خارجی ثابت، گفته می‌شود. اثر اشتارک در انتشار خطوط طیفی ذرات باردار معتبر است و زمانی که خط‌های انتقال یافته یا شکافته شده در جذب ظاهر می‌شود، به آن اثر اشتارک معکوس گفته می‌شود. دکتر یوهانس اشتارک تا سال ۱۹۳۹ به تحقیق و تدریس خود ادامه داد و سپس خود را از فعالیت‌های علمی بازنشست کرد. در طول دوران فعالیت‌های علمی دکتر اشتارک بیش از ۳۰۰ مقاله علمی را بیشتر در خصوص الکتریسیسته منتشر کرد و جوایز علمی بسیاری را به خود اختصاص داد.

در کنار فعالیت‌های علمی، دکتر اشتارک یک میهن پرست کامل بود و از حامیان حزب نازی آلمان، همچنین در دوران حکومت آدولف هیتلر از دکتر اشتارک بخاطر رتبه علمی بالا و روحیه میهن پرستی به عنوان رهبر علمی آلمان نازی یاد می‌شد. دکتر اشتارک بخاطر همکاری آلبرت اینشتین و هایزنبرگ با کشورهای آمریکایی از مخالفان جدی آنها بود و از رهبران جنبش فیزیک آریایی در مخالفت با اینشتین بود. یوهانس اشتارک حتی در زمان اوج بمباران‌های متفقین حاضر نشد آلمان را ترک کند و در آلمان باقی ماند و توسط دادگاه متفقین محکوم به چهار سال زندان شد.

دکتر یوهانس اشتارک رهبر علمی آلمان نازی در تاریخ ۲۱ ژوئن سال ۱۹۵۷ در سن ۸۳ سالگی در آلمان غربی دیده از جهان فروبست.