استفاده از ویروس های خطرناک در جنگ های آینده چه بلایی بر سر ساکنان زمین خواهدآورد؟

3- انفجار برنج- بمب قحطی

تعدادی از باکتری ها، ویروس ها و سم ها خطر عمده ای را برای انسان در بر دارند، ولی بسیاری از عوامل زیستی دنیا طعمه دیگری را ترجیح می دهند؛ محصولات غذایی کشت شده، از بین بردن منابع غذایی دشمن یکی از استراتژی های آزمایش شده در طول زمان است، چه شما در حال دفاع از سرزمین تان در مقابل یک نیروی مهاجم باشید، چه شهری با دیواره های بلند را محاصره کرده باشید. بدون غذا، جمعیت تضعیف می شود، هراس همه را فرا می گیرد، فتنه برپا می شود و در نهایت همه می میرند.

چندین کشور، به خصوص روسیه و ایالات متحده، بخش عمده ای از تحقیقات شان را به بیماری ها و حتی حشراتی که هدف اصلی شان محصولات غذایی است، اختصاص داده اند. این حقیقت که کشاورزی نوین معمولا بر تولید عمده یک محصول متمرکز می شود، فقط شرایط  را برای سازندگان قحطی و گرسنگی هموارتر می کند.
 

یکی از سلاح های زیستی «انفجار برنج» است؛ قارچی به نام «پیریکولاریا اوریزا» (Pyricularia Oryzae) که محصولات کشاورزی را آلوده می کنند. این بیماری تاکنون در 85 کشور جهان گزارش شده است و می توان گفت هرکجا که برنج به صورت وسیع و تجاری کشت می شود، این بیماری نیز وجود دارد. زمانی که انفجار برنج به مزارع حمله می کند، روی برگ های گیاهان آلوده به سرعت بریدگی های خاکستری رنگ شامل هزاران هاگ قارچ پدید می آید. این هاگ ها که سریعا تکثیر و از گیاهی به گیاهی دیگر منتقل می شوند. در حالی که پرورش گیاهان مقاوم، راه کار دفاعی خوبی در مقابل بعضی بیماری هاست، انفجار برنج هم چنان مشکل زا خواهدبود؛ چرا که ساخت گیاهی مقاوم در برابر یک نوع کافی نیست: انفجار برنج 219 نوع متفاوت دارد.

چنین سلاح زیستی مانند آبله و بوتولیسم قاتل مطمئنی نخواهدبود؛ اما می تواند علاوه بر ایجاد قحطی و گرسنگی شدید در کشورهای فقیرتر، باعث زیان های اقتصادی و مشکلات بزرگ دیگری نیز بشود.

تعدادی از کشورها، مانند ایالات متحده، انفجار برنج را به عنوان سلاحی زیستی دنبال کرده اند. تا زمانی که ایالات متحده بخواهد برنامه ضد محصولات غذایی خود را اعمال کند، حدود یک تن قارچ های مضر را برای حمله ای احتمالی به آسیا آماده  کرده است.

حتی اگر شما خوردن غذاهای گوشتی را به برنجی ترجیح می دهد، به یاد داشته باشید بیماری هایی چون ریندرپست وجود دارند که دوستداران غذاهای گوشتی را نیز تهدید می کنند.
 

2- ویروس کایمرا- هیولای مرگبار

طاعون، آبله، سیاه زخم و دیگر بیماری های طبیعی و کشنده دنیا به وجود نیامده اند تا شما را از پا در آورند. هر ویژگی زیان آوری که این بیماری ها دارند، فقط نتیجه تکامل آنهاست و هدف اصلی جانداران عامل آنها تولیدمثل و استفاده از بدن انسان به عنوان محملی برای رشد و گسترش است. اما چه اتفاقی می افتد هنگامی که دانشمندان ماده ژنتیکی این جانداران را دستکاری می کنند؟

اگر خواست انسان برای برپا کردن جنگ به ویژگی های طبیعی این جانداران را دستکاری می کنند؟ اگر خواست انسان برای برپا کردن جنگ به ویژگی های طبیعی این جانداران اضافه شود، چه بیماری وحشتناکی پیدا خواهدشد؟ متاسفانه به وجود آوردن چنین ارگانیسم هایی صرفا برگی از یک رمان علمی- تخیلی نیست و به وقوع پیوسته است.

در افسانه های یونانی و رومی، کایمرا هیولایی بود که از ترکیب اندام های شیر، بز و مار پیدا شده بود. هنرمندان در اواخر قرون وسطی از این موجود به عنوان نمادی برای نشان دادن سرشت پلید شیطان استفاده می کردند. در علم ژنتیک مدرن، ارگانیسم کایمریک جانداری دو یا چند رگه است که از ترکیب ژن های گونه های مختلفی پیدا شده است.

به خاطر نامش، ممکن است انتظار داشته باشید که همه موجودات کایمرا نمونه های بدشکلی از دستکاری های انسان برای رسیدن به اهداف شرورانه باشند. اما خوشبختانه، دانسته های ما در علم ژنتیک، بیشتر منجر به ساخته های مفید شده است. برای مثال، کایمرایی که سرماخوردگی را با فلج اطفال ادغام می کند، ممکن است به درمان سرطان مغز کمک کند.

اما تا زمانی که جنگ به راهش در تاریخ بشریت ادامه می دهد، سوءاستفاده از این علم احتناب ناپذیر است. ژنتیک دانان همین حالا هم با دستکاری ساختار ژنتیکی راه هایی برای افزایش مرگ آوری سلاح هایی مانند آبله و سیاه زخم پیدا کرده اند. با ادغام ژن ها، دانشمندان می توانند از لحاظ تئوری ویروسی به وجود آورند که در آن واحد دو بیماری ایجاد کند. در اواخر دهه 1980، اتحاد جماهیر شوروی در پروژه کایمرای خود امکان ادغام آبله و ابولا را به یک ابر ویروس بررسی کرد.

سناریوهای کابوس وار محتمل دیگر، شامل نژادهای از ویروس هاست که به هدف های ویژه آسیب می زنند. یک ویروس نهان برای مدت های طولانی خفته باقی می ماند تا محرکی از پیش تعیین شده آن را بیدار کند. سلاح های زیستی کایمریک دیگر، ممکن است برای فعال شدن به دو جزء نیاز داشته باشند. نوعی از سم بوتولینم را در نظر بگیرید که هنگام با پادزهر خود مخلوط می شد حتی مرگ آورتر هم می شود. چنین حمله زیستی نه تنها باعث افزایش میزان مرگ و میر می شود، بلکه ممکن است اعتماد عموم را به سامانه سلامت عمومی و پزشکان از بین ببرد.
 

1- نیپا ویروس- اسلحه ای بدون پادزهر

ویروس ها در گذر زمان سازگاری پیدا می کنند و تکامل می یابند. گونه های جدیدی به وجود می آیند و بعضی اوقات هم ارتباط نزدیک بین انسان ها و حیوانات اجازه می دهد تا بیماری های کشنده به بالای زنجیره غذایی برسند. همین طور که جمعیت انسان به افزایش خود ادامه می دهد، پیدایش بیماری های جدید اجتناب ناپذیر است. و هر بار که رخدادی جدید عناوین مطبوعات را می سازد، می توانید مطمئن باشید که کسی در این فکر است که چگونه آن را به یک اسلحه تبدیل کند.

نیپاویروس که در زمره این موارد است، بیماری است که در سال 1990 مورد توجه سازمان های بهداشتی دنیا قرار گرفت. بروز این ویروس در ناحیه «نیپا» در مالزی رخ داد 205 نفر را آلوده کرد و 105 را به کام مرگ فرو برد. پس از آن، موارد مشابهی در دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا رخ داد و این ویروس را به یک نگرانی جدی تبدیل کرد. این ویروس قادر است از انسانی به انسان دیگر، یا از حیوانات به انسان ها منتقل شود و به همین دلیل، جزو بیماری های مشترک انسان و حیوان محسوب می شود.

بااینکه در رخدادهای اولیه بیماری در کشورهای مالزی و سنگاپور، 90درصد از افراد آلوده برای گذران زندگی با خوک ها سروکار داشتند؛ اما کارشناسان بهداشت فکر می کنند که این ویروس شاید از خفاش های میوه خوار سرچشمه گرفته باشد. متاسفانه هنوز سازوکار دقیق انتقال آن مشخص نیست؛ اما انتقال انسانی آن نیز قابل توجه است. در 50 درصد از موارد گزارش شده، منشاء آلودگی انسانی بوده و بیماری از طریق افراد مبتلا به دیگران منتقل شده است.

کسانی که به نیپا ویروس مبتلا می شوند، دچار خواب آلودگی، عدم توانایی جهت یابی، تشنج و در نهایت کما می شوند. نرخ مرگ و میر این ویروس 50 درصد است و در حال حاضر، هیچ درمان استاندارد یا واکسنی برایش وجود ندارد.

آیا طبیعت همواره راه های جدید را نشان می دهد تا با آن یکدیگر را نابود کنیم؟ ولی انگار این برای بعضی افراد کافی نیست. کافی است یکبار دیگر به ویروس کایمرا نگاه کنید و به یاد بیاورید که چگونه برخی دانشمندان در تلاشند تا سلاح های مرگ آور طبیعت را کشنده تر از خود طبیعت بسازند. مطالعات علمی دو سده اخیر قابلیت عظیمی برای انسان ها فراهم آورده تا دنیایی بهتر بسازند، یا دنیای را که دارند نابود کنند.