کلاریترومایسین یک آنتی بیوتیک رایج برای درمان هلیکوباکتر پیلوری، گلودرد استرپتوکوکی، برونشیت، سینوزیت، برخی انواع ذات الریه (پنومونی‌) و عفونت‌های دیگر می‌باشد.

با عوارضی مانند؛خستگی یا ضعف غیر عادی، تب، تورم زبان، گلو، صورت، دست ها یا پاها، خشونت صدا، خارش و کهیر، بثورات پوستی شدید، وزوزگوش یا مشکل در شنوایی، اشکال در تنفس یا بلع، اسهال شدید یا خونی، زرد شدن پوست یا چشم ها و ضربان قلب تند یا نامنظم.

به گفته متخصصان، برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها با طولانی کردن زمان فعالیت الکتریکی عضله قلب خطر نارسایی‌های کشنده ناشی از اختلال در ضربان قلب را افزایش می‌دهند.

بررسی انجام شده در دپارتمان مطالعات اپیدمیولوژی کپنهاگ حاکی از ارتباط بین مصرف آنتی‌بیوتیک «کلاریترومایسین» برای درمان آلودگی‌های باکتریایی و خطر مرگ ناشی تاثیرات منفی این دارو بر سلامت قلب است.

این متخصصان اظهار داشتند: کلاریترومایسین یکی از پرمصرف‌ترین داروهای آنتی‌بیوتیک در بسیاری از کشورهاست و سالانه برای میلیون‌ها نفر تجویز می‌شود. بنابراین در مجموع افزایش شمار مرگ‌ومیرهای ناشی از این قبیل نارسایی‌های قلبی را نباید نادیده گرفت.

در این بررسی متخصصان دانمارکی به مطالعه روی مصرف سه نوع آنتی‌بیوتیک کلاریترومایسین، «روکسیترومایسین» و «پنی‌سیلین V» در پنج میلیون فرد ۴۰ تا ۷۴ ساله پرداختند.

این متخصصان مشاهده کردند که در طول مطالعه، مصرف آنتی‌بیوتیک کلاریترومایسین در مقایسه با پنی‌سیلین V حدود ۷۶ درصد بیشتر خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی را به همراه داشته است. همچنین در حالی که مصرف داروی کلاریترومایسین افزایش‌دهنده خطر مرگ در بیماران بوده، داروی روکسیترومایسین بر فعالیت قلب تاثیری نداشته است.

متخصصان تاکید کردند که اطمینان از مصرف این نوع داروی آنتی‌بیوتیک باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.