۲۳ مارچ سال ۱۸۸۱ میلادی هرمان اشتودینگر شیمیدان سرشناس آلمانی دیده به جهان گشود. شهرت وی بخاطر تشریح درشت مولکول‌ها یا ماکرومولکول‌ها و مشخص کردن پولیمرهاست که به همین خاطر نیز جایزه‌ی نوبل سال ۱۹۵۳ به وی تعلق گرفت.
هرمان اشتودینگر در شهر ورمز واقع در امپراتوری آلمان متولد شد، بعد از سپری کردن دوره ابتدایی و دبیرستان وارد دانشگاه هیل شد و تا مقطع دکترا در این دانشگاه و در رشته شیمی پیش رفت. وی سرانجام در سال ۱۹۰۳ موفق شد مدرک دکترای خود را دریافت کند.
بعد از پایان دوره دکترا به عنوان استاد رشته شیمی وارد دانشگاه استراسبورگ شد و تحقیقات علمی خود را در آنجا آغاز کرد. در همین دوران بود که توانست مولکول کتن را کشف کند این ماده بعدها نقش کلیدی در کشف پنیسیلین ایفا کرد.
کتن یک ترکیب آلی است که ساده‌ترین نوع آن اتانون است. در سال ۱۹۱۲ هرمان اشتودینگر دانشگاه استراسبورگ را ترک کرد و وارد موسسه تحقیقاتی ایالتی سوئیس در زوریخ شد و در آنجا بود که توانست واکنش اشتودینگر را کشف کند.
واکنش اشتودینگر یا کاهش اشتودینگر گونه‌ای از واکنش‌های آلی است که طی آن یک آزید با یک فسفین یا فسفیت ترکیب شده و تولید یک حد واسط، ایمینوفسفران را می‌دهد که این واکنش به نام کاشف آن هرمان اشتودینگر نام گذاری شده است.
بعد از این دوره اشتودینگر شروع به تحقیق در خصوص ساختارهای شیمیایی لاستیک کرد که در آن دوران به عنوان ماده‌ای که دارای مولکول‌های درشت بود، شناخته می‌شد.
سال ۱۹۲۰ هرمان اشتودینگر مقاله‌ای را منتشر کرد که در آن به تشریح مولکول‌های لاستیک و سایر پولیمرها نظیر نشاسته، سلولز و پروتئین پرداخته بود و اشاره کرده بود که مولکول‌های این مواد در واقع زنجیره‌ای از مولکول‌های ساده و تکرار شده هستند که به هم متصل شده‌اند.
هر چند که در ابتدای قرن ۲۰ میلادی مقاله دکتر اشتودینگر مورد توجه قرار نگرفت و بسیاری از شیمدانان بزرگ نظریه‌ی اشتودینگر را رد کردند، اما با پیشرفت علم نظریه وی به اثبات رسید و به همین خاطر نیز در سال ۱۹۵۳ دکتر اشتودینگر مفتخر به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.
دکتر هرمان اشتودینگر سرانجام در تاریخ ۸ سپتامبر سال ۱۹۶۵ در سن ۸۴ سالگی دیده از جهان فروبست.
