مسیر «بهشت» معمولا در بهار و تابستان پرگذر است، زمستان که می‌شود سختی راه و نبود آب، برق و سوخت، اجازه نمی‌دهد آمد و شدی صورت گیرد یا روستا سکنه‌ای داشته باشد، هرچند اهالی روستای سوباتان واقع در استان گیلان معتقدند، اگر این مشقات نبود، سوباتان در برف هم جایی برای خوش‌نشینی بود.

روستا به‌خاطر شدت سوز سرما و نبود امکانات و راه صعب‌العبورش فقط چندماه از سال زنده است، برای همین هم دهیار فصلی دارد که گاه هست و گاه نیست، طرح هادی و بودجه هم که ندارد تا به درد روستا و چادرنشینان آن برسد.سوباتان شاید خیلی وقت پیش بهشتی دست‌نیافتنی بود، از وقتی پای گردشگران، بی‌کنترل به آن باز شده، اوضاع کمی تغییر کرده، شکل خانه‌ها عوض شده، فلز جای نمای چوبی کلبه‌ها را گرفته و زباله به پای روستا گره خورده است.

هرچند این روزها که سوباتان غرق برف شده از آن همه آلودگی ناشی از گردشگری لجام‌گسیخته خبری نیست؛ ولی شاید همین فاصله‌ی کوتاه، فرصتی باشد برای فراموش نکردن اهالی که دست کم شش‌ماه از سال را اینجا بدون دسترسی به اساسی‌ترین نیازهای اولیه‌شان زندگی می‌کنند و گردشگرانی که هزینه می‌کنند و آن راه سخت را می‌آیند تا دنیای متفاوت و بکری را تجربه کنند.